Αρχική » Συνέντευξη της Έλενας Χαροπούλου – Τέχνη του χορού

Συνέντευξη της Έλενας Χαροπούλου – Τέχνη του χορού

0 comment 488 views

Η κα. Έλενα Χαροπούλου, επαγγελματίας χορεύτρια, φιλοξενείται στο https://greekhumans.com/.

Διαβάστε παρακάτω τη συνέντευξη που μας παραχωρεί, απαντώντας στις ερωτήσεις μας για την πορεία της στην τέχνη του χορού και για την υποβάθμιση των πτυχίων των ανώτερων σχολών χορού.

Εισαγωγική τοποθέτηση

Κ. Χαροπούλου, ξεκινώντας αυτή την ιδιαίτερη συνέντευξη, θα θέλαμε να ρωτήσουμε ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με το χορό και πώς αποφασίσατε να το ακολουθήσετε επαγγελματικά;

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, μαγευόμουν από το χορό. Ειδικά, όταν έβλεπα μπαλέτο στην τηλεόραση, καθόμουν και χανόμουν στο θέαμα που παρακολουθούσα, προσπαθώντας πολλές φορές να μιμηθώ μεγάλες μπαλαρίνες και από πολύ νωρίς, βέβαια, κατάλαβα ότι αυτό που έβλεπα να κάνουν με τόσο μεγάλη χάρη και ευκολία οι χορευτές, τελικά δεν ήταν τόσο εύκολο όσο φαινόταν. Γύρω στα έξι μου, πήγα για πρώτη φορά σε σχολή χορού αποφασίζοντας ότι είναι αυτό που θέλω να κάνω όταν μεγαλώσω και όσο προχωρούσαν τα χρόνια, τόσο πιο έντονη γινόταν η επιθυμία μου να ασχοληθώ επαγγελματικά με το χορό. Ήταν σαν να με διάλεξε ο χορός και όχι, απλά, εγώ αυτόν.

Η τέχνη του χορού ως επάγγελμα

Ποια είναι τα επαγγελματικά σας βήματα από το ξεκίνημα σας έως σήμερα και με ποιόν τρόπο προβάλλετε τη δουλειά σας;

Ακολούθησα επαγγελματικά το χορό γιατί πάντα μου άρεσε να χορεύω. Να βρίσκομαι σε μια σκηνή και να χορεύω. Ωστόσο, η οικονομική κρίση, η δραματική μείωση των παραγωγών, οι καραντίνες και όλες οι υπόλοιπες δύσκολες συγκυρίες δεν στάθηκαν με το μέρος μου. Επειδή, όμως, όπου δεν υπάρχουν ευκαιρίες είναι ωραίο να τις δημιουργείς μόνος σου, έχουμε δημιουργήσει μαζί με φίλες και συμφοιτήτριες την ομάδα χορού “ALMAS”, που έχει σαν στόχο πρώτα από όλα να μαζευόμαστε και να περνάμε όμορφες στιγμές μέσα από το χορό, αλλά και να παίρνουμε μέρος σε διάφορες καλλιτεχνικές δράσεις. Έτσι, προωθούμε τη δουλειά μας παίρνοντας μέρος σε διαγωνισμούς και πετυχαίνοντας πρωτιές, αλλά και μέσα από video dance projects που ετοιμάζουμε.

Ωστόσο, ασχολούμαι ενεργά και με τη διδασκαλία, προσφέροντας εθελοντικά μαθήματα χορού σε σχολεία, ως εξωσχολικές δραστηριότητες.

Ποια είναι η πηγή έμπνευσής σας για τη δημιουργία μιας χορογραφίας;

Η έμπνευση μπορεί να έρθει από οπουδήποτε, μια εικόνα, ένα πίνακα ζωγραφικής, μια μουσική, ένα κοινωνικό φαινόμενο, ένα συναίσθημα, η κίνηση ενός λουλουδιού στον άνεμο κοκ. Το θέμα είναι πόσο παρατηρητικός και δεκτικός είσαι στα ερεθίσματα που παίρνεις καθημερινά και κατά πόσο μπορείς να τα εξελίξεις σε σκέψεις που θα γίνουν έμπνευση. Έμπνευση μπορεί να αποτελέσει και ένα μήνυμα ή μία κατάσταση που θες να περάσεις εσύ στον κόσμο, να τον ενημερώσεις ή και να τον αφυπνίσεις. Δηλαδή, ο σκοπός από μόνος του πολλές φορές, μπορεί να αποτελέσει έμπνευση.

Πιστεύετε πως είναι σημαντικότερο να διοχετεύει κανείς καλύτερη τεχνική ή περισσότερο συναίσθημα σε μια χορογραφία;

Τεχνική και συναίσθημα είναι δύο αλληλένδετα κομμάτια στο χορό και όσο  περισσότερο προχωράς σε ένα είδος χορού, τόσο αντιλαμβάνεσαι το δέσιμο που υπάρχει μεταξύ τους. Από τη μια πλευρά η τεχνική είναι αυτή που δίνει τη δυνατότητα στο σώμα να εκφράσει τα συναισθήματα και όσο βελτιώνεται η τεχνική, τόσο αυξάνονται οι δυνατότητες του σώματος για να “πει” περισσότερα πράγματα και να “μιλήσει με πιο πλούσιο κινητικό λεξιλόγιο”.

Από την άλλη πλευρά όμως, το σώμα και η γλώσσα του σώματος είναι γεμάτα με τα πιο ειλικρινή συναισθήματα και είναι ο καλύτερος τρόπος έκφρασής τους. Η ύπαρξη  συναισθημάτων και εκφραστικότητας άλλωστε είναι αυτή που μας διαφοροποιεί από τους υπόλοιπους αθλητές και μας κατατάσσει στους καλλιτέχνες και κάνει το χορό τέχνη και όχι απλά ένα άθλημα.

Ο χορός είναι από μόνος του έκφραση συναισθημάτων (όσο κλισέ κι αν ακούγεται αυτό), αλλά το κάθε είδος χορού απαρτίζεται από συγκεκριμένες κινήσεις που αποτελούν τη βασική τεχνική του και καθορίζουν το κάθε είδος. Έτσι, δε γίνεται να δώσουμε προτεραιότητα μόνο στο συναίσθημα, κινδυνεύοντας να παρουσιάσουμε ακόμα και κάτι φαιδρό γιατί θα βασίζεται σε άτεχνα εκφραστικά μέσα, αλλά ούτε να δώσουμε βαρύτητα μόνο στην τεχνική που μπορεί να δώσει ένα πιο θεαματικό, αλλά στείρο και “χωρίς τέχνη” αποτέλεσμα.

Θα σας ενδιέφερε επαγγελματικά κάποιο άλλο είδος χορού; Κι αν ναι γιατί;

Κάθε είδος χορού είναι μοναδικό και σίγουρα έχει να σου δώσει πράγματα. Το μπαλέτο και το σύγχρονο με τα οποία έχω ασχοληθεί εγώ επαγγελματικά, έχουν ταιριάξει απόλυτα στο χαρακτήρα μου και στην ιδιοσυγκρασία μου. Ωστόσο, θα μου άρεσε πολύ να ασχοληθώ και με aerial dance. Βρίσκω πολύ συναρπαστικό το να χορεύεις πάνω από το έδαφος που σε κρατάει γειωμένο, θέτοντάς σου συγκεκριμένους περιορισμούς και να πηγαίνεις εν μέρει κόντρα στο νόμο της βαρύτητας κάνοντας αυτό που αγαπάς.

Θα σας ενδιέφερε επαγγελματικά μια άλλη μορφή τέχνης;

Αγαπώ και εκτιμώ βαθιά όλες τις μορφές της τέχνης, είναι κάτι που πήρα από το οικογενειακό μου περιβάλλον και δε μπορώ να σκεφτώ ότι θα ασχοληθώ με κάτι που δεν περιλαμβάνει έστω ένα κομμάτι τέχνης. Πέρα από το χορό, θα με ενδιέφερε πολύ η υποκριτική (άλλη μια παραστατική τέχνη…) που είναι πολύ κοντά στο χορό και συμπορεύονται πάρα πολύ συχνά. Επίσης, ασχολούμαι ήδη με τη γραφιστική που τη συγκαταλέγω στις νεότερες τέχνες και όποτε βρίσκω την ευκαιρία προσπαθώ να τη συνδυάσω με την κίνηση και το χορό.

Ποια θα ήταν η ιδανικότερη δουλειά για εσάς σχετικά με τον χορό;

Δεδομένου ότι μου αρέσουν πολύ οι τεχνολογικές εξελίξεις που σχετίζονται με την οπτικοποίηση δεδομένων, τη δημιουργία οπτικών εφέ και έχουν εφαρμογή στον τομέα των παραστατικών τεχνών, θα ήθελα πάρα πολύ να δημιουργώ performances βασισμένες στην κίνηση και το χορό στις οποίες όμως θα εμπλέκονται νέες τεχνολογίες και μέσα όπως αισθητήρες, τεχνικές motion capture, δημιουργία οπτικών εφέ μέσω κώδικα και διάδρασης, κλπ, ώστε να δημιουργείται ένα interactive, ποικιλόμορφο θέαμα, με πολλά νέα ερεθίσματα για το κοινό το οποίο θα μπορεί και αυτό συχνά να συμμετέχει και να γίνεται μέρος της παράστασης. Είναι μεγάλη τάση τα τελευταία χρόνια η τεχνολογία να συνεργάζεται με τις παραστατικές τέχνες και μια σύγχρονη μορφή performing που αναπτύσσεται πολύ στο εξωτερικό και σιγά σιγά αρχίζει να έρχεται και στη χώρα μας.

Η καθημερινότητα πέρα από τον χορό

Έχετε κάνει άλλες σπουδές;

Ναι, έχω τελειώσει το τμήμα Τεχνολογίας Γραφικών Τεχνών στα ΑΤΕΙ της Αθήνας και έχω παρακολουθήσει ένα μεταπτυχιακό πρόγραμμα ξεκινώντας από την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας και συνεχίζοντας στο Université Paris 8/ Vincennes – Saint-Denis στο Παρίσι, όπου προσπάθησα να “παντρέψω” τους τομείς του χορού και των γραφικών τεχνών χρησιμοποιώντας νέες τεχνολογίες και μέσα και προσπαθώντας να δημιουργήσω ένα “εργαλείο” που κινείται στα πλαίσια του χορού, της performance και της δημιουργίας γραφικών μέσω coding.

Έχετε χόμπυ;

Μου αρέσει πολύ το σχέδιο, η ζωγραφική, η μουσική, το θέατρο και ό,τι έχει να κάνει με τον τομέα του performing. Λατρεύω τα ταξίδια και τις βόλτες με φίλους, με ανανεώνουν και με ξεκουράζουν. Επίσης, αγαπώ να φτιάχνω τα δικά μου κοσμήματα, δημιουργίες και γενικά κατασκευές.

Υποβάθμιση των πτυχίων ανώτερων σχολών χορού και άλλες δυσκολίες που βιώνει ένα επαγγελματίας χορευτής

Ποια είναι η τοποθέτησή σας σχετικά με την υποβάθμιση των ανώτερων σχολών χορού?

Είναι πολύ λυπηρό και άδικο να αγαπάς και να αφοσιώνεσαι σε μία τέχνη, να κάνεις ένα μεγάλο αγώνα και θυσίες για να καταφέρεις να σπουδάσεις και να καταξιωθείς μέσα σε αυτό το χώρο, να καταναλώνεις χρόνο, κόπο, φαιά ουσία, χρήματα που συνήθως δε σου περισσεύουν, να περνάς μέσα από σωματική, πνευματική και ψυχική κόπωση για να έρθει η ίδια η πολιτεία και να υποβαθμίσει το έργο σου.

Βέβαια υπάρχουν και αυτοί που δεν αποδέχονται το όρο “υποβάθμιση”, αλλά θα ήθελα εδώ να υπογραμμίσω ότι όσο σημαντική είναι η υποβάθμιση ή ακόμα και η στασιμότητα της αξίας των πτυχίων, άλλο τόσο σημαντικό είναι ότι κανείς δε σκέφτηκε ποτέ να αναβαθμίσει τις σπουδές μας, να επιβραβεύσει το έργο μας, να κάνει τις σχολές ανώτατες και να δημιουργήσει κανονικά πανεπιστήμια καλλιτεχνικών σπουδών τετραετούς ή και παραπάνω φοιτήσεως και να μας αναγνωρίσει ως κανονικούς επαγγελματίες και όχι ως “χομπίστες”. Οι καλλιτέχνες πρέπει να έχουν τη στήριξη της πολιτείας και όχι να παλεύουν για την ύπαρξή τους.

Ποια είναι για σας η ιδανικότερη κατάρτιση για έναν επαγγελματία χορευτή;

Για να γίνεις επαγγελματίας χορευτής θα πρέπει αρχικά να έχεις κάποια “προσόντα” και δεν εννοώ απαραίτητα να έχεις φυσικό ταλέντο στο χορό, αλλά το πάθος και την πραγματική αγάπη για το χορό, την επιμονή και την υπομονή, τη θέληση για συνεχή γνώση. Πιστεύω ότι είναι πολύ σημαντική η φοίτηση σε μια επαγγελματική σχολή χορού, αλλά δε θα πρέπει να επαναπαυτείς μόνο σε αυτά που θα πάρεις από εκεί. Όπως και σε πολλά άλλα επαγγέλματα, έτσι και ο χορός είναι ένας τομέας που αναπτύσσεται συνεχώς και είναι σημαντική η συνεχής εκπαίδευση και επιμόρφωση, συμμετέχοντας σε σεμινάρια, και ημερίδες, πηγαίνοντας σε άλλες σχολές, παρακολουθώντας τις εξελίξεις. Επίσης, το να είσαι ανοικτός και δεκτικός σε εκμάθηση νέων τεχνικών και ειδών χορού είναι κάτι που προσφέρει ακόμα μεγαλύτερη πρόοδο. Θεωρώ, γενικά, ότι η ιδανικότερη κατάρτιση είναι η συνεχής κατάρτιση και εξέλιξη η οποία θέτει νέους στόχους και διευρύνει διαρκώς του ορίζοντες.

Θεωρείτε πως θα μπορούσε ένας χορευτής να εργαστεί και χωρίς πτυχίο;

Θεωρητικά κάποιος με εξαιρετικό ταλέντο θα μπορούσε να μην έχει πτυχίο για να εργαστεί ως επαγγελματίας χορευτής. Το ίδιο μπορεί να συμβεί σε πάρα πολλούς επαγγελματικούς τομείς, για τους οποίους όμως υπάρχουν κανονικά πανεπιστήμια και απολαμβάνουν πλήρους κρατικής αναγνώρισης. Το πτυχίο και οι επαγγελματικές σχολές χορού, δίνουν μια σειρά από εφόδια που δε μπορείς να τα βρεις εύκολα από αλλού.

Αρχικά, οι επαγγελματικές σχολές χορού προσφέρουν καθημερινή εκγύμναση, ενδυνάμωση και ευλυγισία του σώματος, βελτίωση των ικανοτήτων και της τεχνικής. Έτσι, μαθαίνεις καλύτερα το σώμα σου και τα όριά σου και σιγά σιγά αρχίζεις να τα διευρύνεις. Μπαίνοντας σε μια επαγγελματική σχολή, μαθαίνεις τα πάντα από την αρχή: από το πώς θα έχεις σωστή στάση σώματος, μέχρι την εκτέλεση των πιο δύσκολων βημάτων, βάζοντας έτσι σωστές βάσεις τόσο στο σώμα και την κινησιολογία, όσο και στις γνώσεις που έχεις σε μια τεχνική. Μέσα από μια σειρά μαθημάτων αποκτάς γνώσεις σε βάθος για το αντικείμενο που αγαπάς: από την ιστορία και την εξέλιξη του χορού, μουσική παιδεία, μέχρι την ανατομία του βασικότερου εργαλείου που έχεις, του σώματός σου.

Μέσα από τη σχολή μπαίνεις σε ένα πρόγραμμα και μια ρουτίνα, αποκτάς πειθαρχία, στοιχεία βασικά για τη συνεχή βελτίωσή σου όχι μόνο σωματικά, αλλά και ως καλλιτέχνη και ως άνθρωπο γενικότερα. Αρχίζεις, έτσι, να αναπτύσσεις περισσότερο και μια πιο επαγγελματική συμπεριφορά και συνείδηση και μαθαίνεις να διαχειρίζεσαι κρίσεις και καταστάσεις που θα συναντήσεις αργότερα σε αυτό το χώρο. Επίσης, έχεις περισσότερες επαφές με αντίστοιχα άτομα του χώρου παίρνοντας έτσι σαφώς περισσότερα ερεθίσματα, έμπνευση, γνώση, συνεργασίες. Τέλος, είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι ένας αξιόλογος χορευτής, δεν είναι απαραίτητα σωστός καθηγητής και δάσκαλος. Η επαγγελματικής σχολή είναι υπεύθυνη για να σου δώσει γνώσεις και τρόπους διδασκαλίας και ψυχολογίας για να αντεπεξέλθεις σωστά και υπεύθυνα.

Επομένως, αυτό που θέλω να πω είναι ότι το πτυχίο δεν είναι αυτό που σου εξασφαλίζει ένα λαμπρό επαγγελματικό μέλλον ούτε πρέπει να είναι αυτοσκοπός για ένα χορευτή, αλλά είναι αυτό που επιβεβαιώνει ότι ένας χορευτής έχει περάσει από μια σημαντική εκπαίδευση, κατέχει μια πολύπλευρη παιδεία και έχει αποκτήσει σε μεγάλο βαθμό όλα εκείνα που χρειάζονται για να μπει και να προχωρήσει σε επαγγελματικό επίπεδο στο χώρο του χορού.

Άλλες δυσκολίες και προβλήματα ενός σύγχρονου επαγγελματία χορευτή πέρα από την υποβάθμιση του ήδη υπάρχοντος πτυχίου τους;

Δυστυχώς, υπάρχει μια γενικότερη τάση να υποβιβάζονται τα καλλιτεχνικά επαγγέλματα, θεωρώντας πολλές φορές ότι οι καλλιτέχνες κάνουν απλά ένα χόμπυ. Η τέχνη για πολλούς, είτε χορός, είτε μουσική, είτε ηθοποιία κλπ, δε θεωρείται επάγγελμα, αλλά στην πραγματικότητα οι καλλιτέχνες συχνά είναι από τους πιο σκληρά εργαζόμενους, έχοντας συνήθως ελάχιστες απολαβές. Επομένως, είσαι αναγκασμένος πολλές φορές να εργαστείς σε άλλους άσχετους κλάδους, προκειμένου να επιβιώσεις και να βγάλεις τα προς το ζην και έχοντας ως πάρεργο αυτό που αγαπάς και έχεις αφιερώσει σημαντικό κομμάτι της ζωής σου.

Αυτή θεωρώ ότι είναι η σημαντικότερη δυσκολία για την πλειονότητα των καλλιτεχνών και είναι επιτακτική η ανάγκη για αλλαγή στη νοοτροπία ολόκληρης της κοινωνίας, ξεκινώντας από την εκπαίδευση και την αύξηση των καλλιτεχνικών μαθημάτων και όχι την αφαίρεση ωρών από αυτά και φυσικά την αναβάθμιση των καλλιτεχνικών σπουδών και των επαγγελματικών θέσεων στα καλλιτεχνικά επαγγέλματα από την ίδια την πολιτεία.

Τι γνώμη έχετε που οι υπόλοιποι χοροί (πέρα από το μπαλέτο και τον σύγχρονο χορό), δεν είχαν ποτέ κρατική αναγνώριση;

Είναι σίγουρα άδικο το γεγονός ότι μόνο μέσω συγκεκριμένων ειδών χορού μπορείς να πάρεις έστω μια υποτυπώδη επαγγελματική αναγνώριση από το κράτος. Δε θα έπρεπε να υπάρχουν τέτοιου είδους περιορισμοί από τη στιγμή μάλιστα που ο χορός έχεις εξελιχθεί πάρα πολύ τα τελευταία χρόνια και βγαίνουν συνεχώς νέα είδη, τεχνικές κλπ.

Εκτός από άδικο όμως, θα έλεγα ότι μπορεί να γίνει ακόμα και επικίνδυνο. Δεδομένου ότι δεν υπάρχει κρατική αναγνώριση και πιστοποίηση από ένα συγκεκριμένο φορέα, ο καθένας με ελάχιστες ή και καθόλου σοβαρές γνώσεις, μπορεί να δηλώσει δάσκαλος χορού ξεκινώντας να κάνει μαθήματα. Υπάρχει πολύ μεγάλη αυθαιρεσία σε αυτό το κομμάτι.

Πιστεύω, ότι υπάρχει μεγάλη ανάγκη να ασχοληθεί το αντίστοιχο κομμάτι της πολιτείας με το να δημιουργήσει ένα κατάλληλο σύστημα εκπαίδευσης και αναγνώρισης για πολλά είδη χορού που τα τελευταία χρόνια έχουν γνωρίσει μεγάλη άνθιση και έχουν μεγάλη απήχηση στον κόσμο.

Πιστεύετε πως ένα πτυχίο χορού πρέπει να περιλαμβάνει περισσότερα είδη;

Σίγουρα είναι καλό, ένας επαγγελματίας χορευτής να έχει βασικές γνώσεις από όσο το δυνατόν περισσότερα είδη χορού. Ωστόσο, είναι σημαντικό, όπως και σε άλλα επαγγέλματα, να υπάρξει εξειδίκευση προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις ειδικά όταν πρόκειται για επαγγελματίες. Όσο πιο πολλά είδη συμπεριλαμβάνονται, τόσο πιο γενικές και πιο επιφανειακές  θα είναι και οι γνώσεις από ένα σημείο και μετά. Δεν ξέρω πόσο εφικτό είναι να υπάρξει ένα πτυχίο που να καλύπτει πολλά και διαφορετικά είδη χορού σε επαγγελματικό επίπεδο, δεδομένου ότι στις επαγγελματικές σχολές χορού, υπάρχει ήδη ένα πολύ απαιτητικό πρόγραμμα. Πιστεύω ότι είναι πιο σημαντικό οι σχολές να παρέχουν φρέσκες γνώσεις στους χορευτές και να εμπλουτίζουν το πρόγραμμα με νέες τεχνικές και εμπειρίες.

Νέες ιδέες

Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σας σχέδια;

Σίγουρα θα συνεχίσω να ασχολούμαι με την ομάδα “ALMAS” προσπαθώντας να δώσω όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα και να προωθήσω την ομαδική μας δουλειά. Σε προσωπικό επίπεδο, έχω σαν πλάνο αρχικά να δημιουργήσω κάποια dance videos τα οποία θα επεξεργαστώ εξ’ ολοκλήρου εγώ και θα τα συνδυάσω με γραφικά που θα δημιουργήσω και σιγά σιγά όπως είπα και στην αρχή της συνέντευξης θα προσπαθήσω να πειραματιστώ και να εντάξω νέα τεχνολογικά μέσα δημιουργώντας καινοτόμα, πιο διαδραστικά και πολυσύνθετα οπτικά αποτελέσματα. Είναι κάτι που θα πάρει χρόνο, αλλά θέλω να ελπίζω σε ένα καλό και αξιόλογο τελικό αποτέλεσμα που θα ανοίξει τις πόρτες για ακόμα μεγαλύτερα πράγματα.

Αν είχατε το «μέλλον» του χορού στα χέρια σας, τι κινήσεις θα κάνατε;

Ξεκινώντας, θα προσπαθούσα να αναπτύξω, να προωθήσω, να επιχορηγήσω και να δώσω κίνητρα για πραγματικά αξιόλογες και καινοτόμες δράσεις που έχουν σχέση με το χορό όπως για παράδειγμα παραστάσεις χορού, ειδικά εκπαιδευτικά προγράμματα, σεμινάρια, κοκ. Θα προσπαθούσα μέσω διεθνών προγραμμάτων όπως για παράδειγμα τα προγράμματα Erasmus, να φέρω σε επαφή ελληνικές ομάδες χορού και άτομα που κινούνται σε αυτό το χώρο με αντίστοιχες οργανώσεις του εξωτερικού αποκομίζοντας έτσι νέες εμπειρίες και ιδέες.

Στο κομμάτι της επαγγελματικής εκπαίδευσης, θα έδινα βαρύτητα στις ελλείψεις που υπάρχουν τόσο σε επαγγελματικές σχολές, όσο και στο πρόγραμμα σπουδών έτσι ώστε να αναβαθμιστούν ουσιαστικά και ποιοτικά οι σπουδές του χορού και οι ανώτερες σχολές να γίνουν ανώτατες. Επίσης, θα δημιουργούσα κανονική πανεπιστημιακή σχολή με τμήματα για όλες τις μορφές τέχνης που θα ήταν πλήρως ισάξια με τα υπόλοιπα πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας.

Θα εισήγαγα μαθήματα χορού σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης ως κατ’ επιλογήν μάθημα, αλλά θα εμπλούτιζα γενικά το σχολικό πρόγραμμα με περισσότερα καλλιτεχνικά μαθήματα, ώστε τα παιδιά από μικρή ηλικία να μυηθούν σε διάφορες μορφές τέχνης. Αν θέλουμε να αλλάξει η συμπεριφορά απέναντι στους καλλιτέχνες, θα πρέπει να αλλάξει η φιλοσοφία και η οπτική στις νέες γενιές.

Σας ευχαριστώ θερμά για την συζήτηση και θα είναι χαρά μας να συζητήσουμε εκ νέου στο μέλλον.

Για το GreekHumans

Αναστασία Σταυράκη, δημοσιογράφος – συντάκτρια

Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ

Elgraphics

https://www.instagram.com/elgraphics/

Almas Dance

https://www.instagram.com/_.almasdance._/

Πριν Φύγετε