Του Αριστείδη Ρούνη*
Α.Κ.Ρ
Για τον Α.Η.Ρ
Η ζωή εκείνη είχε περίσσια γλύκα,
Μακριά από κάθε δυσβάσταχτη πίκρα,
Έτσι κι εσύ ήθελες να ζήσεις,
Στον παράδεισο που πήγες να ευτυχήσεις.
Που είσαι Αρίστο μαχητή,
Αιώνιε του κόσμου κατακτητή,
Βράχε της φύσης επιτηρητή,
Στον πέρα μαχαλά τοποτηρητή!
Είκοσι επτά πάντα έλεγες
Του εβδόμου μήνα προσέθετες
Του εικοστού εβδόμου έτους χαμογελούσες
Της εικοστής χιλιετίας αναφωνούσες!
Με το χαμόγελο περπατούσες,
Τον κάθε διαβάτη χαιρετούσες,
Για πλειάδα θεμάτων συζητούσες,
Ακόμα κι αν διαφωνούσες.
Σε βρήκαν χρόνια δύσκολα,
Και γεγονότα ανείπωτα,
Άντεξες όμως κάθε συμφορά,
Για να δεις εγγόνια χαρωπά.
Πάντα ο δρόμος να είναι αγγελικός,
Αφού ήσουν πάντα στοργικός,
Μόνο αυτό σου αξίζει,
Για αυτό κι η Παναγιά φροντίζει!
Πηγή εικόνας
*Βιογραφικό συντάκτη
https://greekhumans.com/general/