Της Κατερίνας Τσάλιου*
Τί είναι η Generation Z (Gen Z) γνωστή ως η γενιά των zoomers;
Ο ίδιος ο όρος παραθέτει τα χαρακτηριστικά αυτής της γενιάς. Συγκεκριμένα, η Gen Z είναι η δημογραφική ομάδα και η κοινωνική γενιά που μεγάλωσε με πρόσβαση στο διαδίκτυο και τη φορητή ψηφιακή τεχνολογία από νεαρή ηλικία. Είναι οι νέοι οι οποίοι έχουν γεννηθεί τις χρονολογίες 1997 έως και 2012.
Η γενιά αυτή είναι η πιο μορφωμένη σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες γενιές, η πιο καταρτισμένη. Σύμφωνα με στατιστικά, η γενιά αυτή κατέχει ποσοστό αποφοίτησης από το Λύκειο (περίπου 84,6 %) σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές που βρίσκονταν σε ποσοστό 77,8%.
Πολλοί κάνουν ανώτατες σπουδές και οι περισσότεροι ακολουθούν μεταπτυχιακές σπουδές, ακόμη και διδακτορικές σπουδές ενώ υποστηρίζουν πλήρως διά βίου μάθηση, όπως και τη συνεχή απόκτηση δεξιοτήτων. Και όλα με τη βοήθεια της τεχνολογίας.
Ακόμη θεωρείται η γενιά με τους καλύτερους τρόπους και αξίες. Στον αντίποδα όμως είναι η πιο αγχώδης και στρεσαρισμένη γενιά, με τους περισσότερους προβληματισμούς.
Μετά από αυτό τον καταιγισμό επιστημονικών πληροφοριών και στατιστικών, αξίζει να παρατεθεί το πως ένα παιδί της Gen Z, γεννημένο το 1997, βλέπει την καθημερινότητα της Ελλάδας, το μέλλον της δικής της γενιάς όπως και των επόμενων γενεών;
Οι μεγαλύτεροι ηλικιακά αυτής της γενιάς είναι πλέον 26 ετών. Αυτό σημαίνει ότι αποτελούν ένα μεγάλο μέρος του εργατικού δυναμικού της χώρας.
Οι περισσότεροι αυτής της ηλικίας, είναι κάτοχοι πτυχιακού διπλώματος μπορεί και μεταπτυχιακού. Βρίσκονται όμως σε μία αγορά εργασίας η οποία δεν εκτιμά τις ψηφιακές τους δεξιότητες, ούτε την πανεπιστημιακή τους κατάρτιση. Αμείβονται ελάχιστα. Δεν παραμένει σε τοξικό εργασιακό περιβάλλον (το μέρος της γενιάς το οποίο ανήκει στο εργατικό δυναμικό), απαιτεί καλύτερες συνθήκες εργασίας. Μπορεί να επιλέξει να μη δουλέψει, όχι επειδή δεν έχει ανάγκη αλλά επειδή γνωρίζει ότι δεν θέλει να δουλεύει σε τοξικό περιβάλλον και δεν θέλει να είναι άλλη μία γενιά που παγιώνει αυτή τη συμπεριφορά.
Στον ελεύθερο χρόνο της, χαζεύει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Βλέπει τις ζωές άλλων μέσα από μία οθόνη. Μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και τις ζωές των άλλων προσπαθεί να βρει μία παρηγοριά στη δύσκολη καθημερινότητα, να γελάσει με τα αστεία της pop culture, τον αυτοσαρκασμό. Ψάχνει μία ταύτιση, μία παρέα.
Είναι μία γενιά αρκετά ευαισθητοποιημένη ως προς το θέμα του περιβάλλοντος. Ενδιαφέρεται για τα δάση, την ατμοσφαιρική μόλυνση, ψάχνει τι προκαλεί τα φαινόμενο το θερμοκηπίου, προσπαθεί να βρει τρόπους αντιμετώπισης. Βοηθάει όσο μπορεί το περιβάλλον, είτε μέσω του εθελοντισμού είτε μέσω της ευαισθητοποίησης των άλλων. Έχει πρόσβαση σε πολλές πληροφορίες, ενημερώνεται, καταθέτει την άποψή της δημόσια, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η γενιά αυτή βγαίνει μία βόλτα έξω με την παρέα της. Θα κοιτάξει το κινητό της. Ασυναίσθητα. Γιατί είναι μία γενιά που μεγάλωσε με την τεχνολογία. Και η τεχνολογία αποτελεί μέρος της γενιάς αυτής, αναπόσπαστο. Είτε καλώς είτε κακώς μερικές φορές.
Η ηλικιακή ομάδα 20-26 αυτής της γενιάς έχει βιώσει όσο καμία άλλη, αρχικά την κρίση του 2008 στην Ελλάδα , την πανδημία του κορωνοϊού και έναν πόλεμο πολύ κοντά στην Ευρώπη, στην Ουκρανία.
Έζησε το συνεχές άγχος των γονιών τους στην κρίση για επιβίωση. Το 2020 ήρθε και ένα δεύτερο πλήγμα, αυτό της πανδημίας. Πολλά άτομα αυτής της γενιάς ξεκινούσαν τη φοίτησή τους σε πανεπιστήμια της χώρας. Δεν έζησαν αυτό που λέγεται «φοιτητική ζωή» σε μεγάλο βαθμό, είτε και καθόλου. Και έχασαν τις γνωριμίες, τους φίλους, τις εμπειρίες.
Ο πόλεμος την αφύπνισε. Απέκτησε αξίες όπως αυτή της ειρήνης. Και προσπαθεί να αντιταχθεί σε οποιονδήποτε πόλεμο.
Χαρακτηρίζεται μία γενιά μελαγχολική. Η οποία ενώ έχει τη διάθεση να δουλέψει και τη δημιουργικότητα, δεν έχει κίνητρο. Κίνητρο για απασχόληση, κίνητρο για εξέλιξη.
Τι πρέπει να γίνει για να μπορέσει αυτή η γενιά να σταθεί;
Καταρχάς, χρειάζεται τη στήριξη των προηγούμενων γενεών. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο βήμα καθώς έχει παγιωθεί μία αντίληψη στις προηγούμενες γενιές ότι η Gen Z είναι μία γενιά αδιάφορη, προσκολλημένη στην τεχνολογία. Και αυτό είναι το μεγαλύτερο λάθος των προηγούμενων γενεών. Γιατί οι νέοι αυτής της γενιάς έχουν αξίες, έχουν υψηλό αίσθημα ενσυναίσθησης και αντίληψης των πραγμάτων. Αλλά είναι μουδιασμένοι και προβληματισμένοι για το μέλλον μπροστά τους.
Είναι μία γενιά που χρειάζεται τη στήριξη των μεγαλύτερων γενεών περισσότερο από κάθε άλλη. Χρειάζεται υποστήριξη, κίνητρο, καθοδήγηση. Έχει βιώσει δύσκολες καταστάσεις από νωρίς. Για αυτό το λόγο έχει ανάγκη τη βοήθεια και την κατανόηση. Ώστε να μπορέσει να χαμογελάσει πάλι…
Πηγή εικόνας
* Η Κατερίνα Τσάλιου είναι Δικηγόρος, Κάτοχος Μεταπτυχιακού στη Δημόσια Διοίκηση