Αρχική » Συνέντευξη της Σοφίας «Ζβάρα» Βολτυράκη – Τέχνη της Ζωγραφικής

Συνέντευξη της Σοφίας «Ζβάρα» Βολτυράκη – Τέχνη της Ζωγραφικής

0 comment 375 views

Η κα. Σοφία «Ζβάρα» Βολτυράκη, επαγγελματίας ζωγράφος, φιλοξενείται στο https://greekhumans.com/.

Διαβάστε παρακάτω την συνέντευξη που μας παραχωρεί, απαντώντας στις ερωτήσεις μας για την πορεία της στην τέχνη της ζωγραφικής και για την θεραπευτική δύναμη της τέχνης αυτής.

Ζ όπως Ζωγραφική

Ποια ήταν η πρώτη σας επαφή με την ζωγραφική;

Από μικρό παιδί ζωγράφιζα, με γοήτευε η δυνατότητα να αποτυπώνω στο χαρτί κάθε αποκύημα της φαντασίας μου, φέρνοντάς το έτσι στη ζωή. Μεγαλώνοντας, η αγάπη μου για τη ζωγραφική ωρίμασε, με αποτέλεσμα να ξεκινήσω μαθήματα σχεδίου και στη συνέχεια να επιλέξω μια καλλιτεχνική σχολή για να πραγματοποιήσω τις σπουδές μου, συγκεκριμένα τη Σχολή Καλλιτεχνικών Σπουδών του ΤΕΙ Αθήνας, με κατεύθυνση τη Γραφιστική.

Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για εσάς;

Αντλώ έμπνευση από τις καθημερινές εντάσεις και τα συναισθήματά μου, προσπαθώντας να τα εκφράσω αποκομμένα, στην ωμότητά τους. Η ζωγραφική δημιουργία είναι μία ανάγκη και ταυτόχρονα ένας τρόπος να μετουσιώσω τις διαφορετικές φάσεις της ζωής μου, δίνοντας συχνά έμφαση στις πιο δύσκολες και σκοτεινές.

Ποιο είναι το αγαπημένο σας έργο τέχνης;

Κάθε έργο τέχνης είναι μοναδικό και αναντικατάστατο για μένα, αλλά ιδιαίτερο ξεχωριστός είναι ο πίνακας “Unnamed”, δηλαδή “Ανώνυμος”, ο οποίος αποτελεί ένα από τα πρώτα έργα τα οποία δημιούργησα με χρήση παραλλαγής της ολλανδικής έκχυσης (“dutch pour”), τεχνικής που έχω υιοθετήσει στην καλλιτεχνική μου πορεία. Είναι ένας δίπτυχος πίνακας στον οποίο κυριαρχούν οι σκοτεινές αποχρώσεις του μπλε, του μαύρου και του γκρι, και ξεχωρίζουν δημιουργώντας αντίθεση το χρυσό και το λευκό. Πιστεύω ότι ο ψυχισμός μου ταυτίζεται με την κίνηση και την ένταση των χρωμάτων.

Α όπως Αφηρημένη

Γιατί προτιμήσατε να ασχοληθείτε με την αφηρημένη τέχνη;

Στους πίνακές μου επιλέγω τον αφηρημένο εξπρεσιονισμό ώστε να αποτυπώσω εκφραστικά μέσω των άμορφων σχημάτων και των εκφάνσεων των χρωμάτων την ίδια τη διαδικασία δημιουργίας του πίνακα και των συναισθηματικών επιρροών που αυτή παράγει, ενώ τις παράγει. Κάθε θεατής βλέπει κάτι διαφορετικό στους πίνακές μου και ελπίζω ότι έτσι μπορεί να ταυτιστεί και να βρει ένα κομμάτι του εαυτού του.

Θεωρείτε πως μια αφηρημένη τέχνη εστιάζει περισσότερο στον αυθορμητισμό του καλλιτέχνη;

Οι φόρμες, οι αντί-φόρμες και η δυναμική των υφών και των χρωμάτων στην αφηρημένη τέχνη αποτελούν απόηχο των εντάσεων που βίωσε ο καλλιτέχνης δημιουργώντας το έργο του. Θεωρώ πως αυτή η ιδιαιτερότητα του συγκεκριμένου είδους τέχνης έχει μεγάλο ενδιαφέρον και βάθος, καθώς δε μένει στην επιδερμική ανάγνωση των παραστάσεων, αλλά δημιουργεί προβληματισμό σχετικά με το αντικείμενο και τον καλλιτέχνη που το δημιούργησε, και την ιδιαιτερότητα και τη δυναμική αυτής της διαδικασίας.

Πιστεύετε πως αφήνει χώρο για μια πιο δημιουργική εξερεύνηση στο κοινό;

Η αφηρημένη τέχνη, σε αντίθεση με την αναπαραστατική και συγκεκριμένη, συχνά δεν καθιστά σαφές το ποιά έννοια προσπαθεί να αποδώσει ο καλλιτέχνης, με αποτέλεσμα να δίνεται χώρος στο κοινό για εξατομικευμένη ερμηνεία του έργου. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον στη συγκεκριμένη μορφή τέχνης θεωρώ πως έχει η δυναμική μεταξύ σημαίνοντος και σημαινόμενου, καθώς το σημαινόμενο δεν είναι ένα. Αντιθέτως, μέσω της διαφορετικής ματιάς του κάθε θεατή, το σημαινόμενο αλλάζει άρδην, με αποτέλεσμα δέκα θεατές να έχουν δει τον ίδιο πίνακα και παράλληλα δέκα διαφορετικούς.

Χ όπως Χρόνος

Ένα μείζον θέμα που αφορά πολλούς καλλιτέχνες στην εποχή που διανύουμε, είναι η έλλειψη χρόνου για κατ΄ εξοχήν αφιέρωση στην τέχνη τους. Γιατί πιστεύετε πως συμβαίνει αυτό;

Η εποχή στην οποία ζούμε χαρακτηρίζεται από τους γρήγορους ρυθμούς της καθημερινότητας και την επιταγή για παραγωγικότητα, παράγοντες που δυσκολεύουν τη δημιουργικότητα. Η επισφαλής εργασία, η ανέλιξη ορισμένων εργασιακών κλάδων -κυρίως αυτών της τεχνολογίας- ως των μόνων βιώσιμων επιλογών για ένα εξασφαλισμένο μέλλον, έχει καταστήσει την ενασχόληση με την τέχνη μια πολυτέλεια. Αποτέλεσμα είναι, η πλειοψηφία των καλλιτεχνών να στρέφεται σε άλλες εργασίες και να προσεγγίζει την τέχνη ως χόμπυ πια, μην μπορώντας να της αφιερώσουν τον χρόνο που θα επιθυμούσαν. Χαρακτηριστικό παράδειγμα θεωρώ πως είναι και η δική μου εμπειρία, καθώς ως έφηβη επιθυμούσα να σπουδάσω στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά οι γονείς μου με απέτρεψαν καθώς όπως συνήθως λέγεται “οι ζωγράφοι δεν έχουν δουλειά”, με αποτέλεσμα τελικά να σπουδάσω Γραφιστική.

Ποιες είναι οι αλλαγές που πρέπει να γίνουν; Θεωρείτε αναγκαίο οι αλλαγές να είναι ομαδικές, με τη συμμετοχή πολλών καλλιτεχνών σε ένα σωματείο;

Θεωρώ πως οι αλλαγές που θα είχαν πραγματικό αντίκτυπο είναι μόνο κοινωνικο-πολιτικές, καθώς η υποβάθμιση της τέχνης είναι βαθειά ριζωμένη στην κοσμοαντίληψη του σύγχρονου ανθρώπου. Παρόλα αυτά, αξιοποιώντας τα μέσα που βρίσκονται στα χέρια μας, η ίδρυση σωματείων σίγουρα μόνο καλό θα μπορούσε να κάνει, αφού με αυτόν τον τρόπο θα προωθούνταν η συσπείρωση και η συνεργασία των καλλιτεχνών απέναντι στις αντίξοες συνθήκες, έναντι του ανταγωνισμού και του ατομικισμού.

Ψ όπως Ψυχή

Πιστεύετε πως είναι δημιουργικό για τα άτομα με ψυχικές ασθένειες να ενασχοληθούν με την τέχνη; Μπορεί να τους προσφέρει έναν τρόπο έκφρασης για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες τους; Επίσης θα θέλατε να συμμετέχετε σε ένα κέντρο που να εξειδικεύεται σε αυτή την δραστηριότητα;

Σε αυτό μπορώ να απαντήσω μόνο αντλώντας από την προσωπική μου εμπειρία, καθώς η κάθε περίπτωση είναι ιδιαίτερη. Στα 27 μου -τώρα είμαι 31- ξεκίνησα να κινούμαι ενεργά στην αγορά εργασίας ψάχνοντας κάτι σταθερό και οικονομικά “ασφαλές”, καθώς μέχρι τότε είχα παρατείνει τις σπουδές μου και εργαζόμουν freelancer. Ξεκίνησα, λοιπόν, την ενασχόλησή μου με τον τομέα του προγραμματισμού Η/Υ, ο οποίος εξακολουθεί να μου φαίνεται ενδιαφέρον, και φυσικά είναι από τους πιο προσοδοφόρους. Δυστυχώς, η πίεση που βίωσα στα πρώτα μου εκείνα βήματα οδήγησε σε αλλεπάλληλες κρίσεις πανικού, και τελικά σε κατάθλιψη. Ούσα μη λειτουργική πλέον, παραιτήθηκα από τον τομέα αυτόν και με τη στήριξη των αγαπημένων μου ανθρώπων, ακολούθησα φαρμακευτική αγωγή και ψυχοθεραπεία, καταφέρνοντας τελικά να ξεπεράσω τη χειρότερη εμπειρία της ζωής μου. Όταν μπόρεσα ξανά να βρω τα πατήματά μου, άρχισα να ασχολούμαι με τη ζωγραφική, την οποία είχα αφήσει για χρόνια, και είμαι ξανά δημιουργική και οργανώνω εικαστικές εκθέσεις σε γκαλερί και χώρους τέχνης της Αθήνας. Μέσω της ζωγραφικής εκφράζω συναισθήματα τα οποία μόνο μέσω της τέχνης μπορώ να εξωτερικεύσω και με αυτόν τον τρόπο μαθαίνω καλύτερα τον εαυτό μου. Θεωρώ πως η τέχνη έχει πολλά να προσφέρει στη διαδικασία εξερεύνησης του εαυτού, οπότε σίγουρα ένας χώρος ή μια διαδικασία όπου θα αξιοποιούνταν η τέχνη στοχευμένα ως μέσο “ανάγνωσης” του ψυχισμού, ή έστω ως μέσο έκφρασης και εκτόνωσης, θα είχε αν μη τι άλλο μεγάλο ενδιαφέρον. Έχω σκεφτεί πολλές φορές το πόσο θα μου άρεσε να εμπλακώ σε κάτι τέτοιο, είτε συμμετέχοντας είτε δημιουργώντας κάτι καινούργιο, και αν παρουσιαστεί η ευκαιρία στο μέλλον, θα το κάνω με μεγάλη μου χαρά.

Τ όπως Τέχνη

Σας ενδιαφέρει κάποια άλλη μορφή τέχνης;

Εκτός από τη ζωγραφική, πάντα έτρεφα πολύ μεγάλη αγάπη για τη μουσική. Η μουσική πάντα με συντροφεύει στις καλές και τις κακές στιγμές της ζωής μου και παρασέρνει τις σκέψεις μου όσο τίποτα άλλο, αλλά κυρίως αποτελεί πηγή έμπνευσης, γι’ αυτό και πολλοί από τους πίνακές μου παίρνουν το όνομά τους από αγαπημένα μου μουσικά κομμάτια, και στον γραφιστικό σχεδιασμό λατρεύω να σχεδιάζω το artwork για μουσικά συγκροτήματα, δίσκους και συναυλίες.

Σας ευχαριστώ θερμά για την συζήτηση και θα είναι χαρά μας να συζητήσουμε εκ νέου στο μέλλον.

Για το GreekHumans

Αναστασία Σταυράκη, δημοσιογράφος – συντάκτρια

Για περισσότερες πληροφορίες δείτε εδώ

Zvara_art

https://www.instagram.com/zvara_art/

Πριν Φύγετε