Αρχική » Περί ανεκπλήρωτου έρωτος

Περί ανεκπλήρωτου έρωτος

0 comment 436 views

Κάνοντας μια μικρή γύρα μέσω του τηλεκοντρόλ στα διάφορα σίριαλ της σεζόν, παρατηρώ ότι ένα από τα κυριότερα θέματα που πραγματεύονται είναι ο ανεκπλήρωτος έρωτας…

Άνθρωποι που αγαπήθηκαν πολύ, είναι ακόμα και οι δύο ζωντανοί, θέλω να πω δε τους χώρισε ο θάνατος, κι όμως η ζωή, οι επιλογές τους, οι συγκυρίες και τα δεδομένα, οδήγησαν τα σώματά τους σε άλλες αγκαλιές, αφήνοντας όμως τις ψυχές τους στην πρώτη τους αγάπη…συνήθως είναι η πρώτη-παιδική αγάπη…

Σε αρκετές περιπτώσεις μένουν στην ίδια περιοχή κι αρχίζει ένα βασανιστικό κι άκρως απαγορευμένο παιχνίδι με ματιές που συναντιόνται, κομμένες ανάσες, λέξεις που θέλουν να ειπωθούν όμως τα στόματα μένουν κλειστά, χέρια που θέλουν τα αγγίξουν αλλά χέρια και δάκρυα που κυλούν από μάτια που δεν επιτρέπεται να θωρούν τα μάτια που αγαπούν…

Καθώς έχω παρακολουθήσει μια δυο τέτοιες ιστορίες, αισθάνομαι μια βαθιά μελαγχολία γιατί αυτοί οι άνθρωποι υπηρετούν με συνέπεια μια ζωή που δε θέλουν, νιώθουν έναν ασίγαστο πόνο ισοβίως που κι όταν ακόμα κοιμάται ποτέ δεν ξεπερνιέται, ποτέ δηλαδή δεν πονάει λιγότερο…με ένα μαγικό τρόπο είναι πάντα κοντά στο πρόσωπο που ολόθερμα αγαπούν, με ευθύτητα κι απέραντη τρυφερότητα κι ακόμα με απόλυτο σεβασμό στην ζωή που επέλεξαν ώστε κι αν καμιά φορά ξεστρατίσουν, μόνο περισσότερο συμπαθείς μπορούν να γίνουν…

Για αυτό τους τον πόνο, για αυτή τους τη γενναιότητα, για αυτή την ακούραστη αγάπη που κουβαλάνε μέσα τους, φάρμακο και φαρμάκι μαζί, για να αντέξουν τη ζωή, για αυτό το ες αεί ανεκπλήρωτο και ανικανοποίητο που είναι καταδικασμένοι να νιώθουν, αυτούς τους ήρωες τους αγαπώ λίγο πιο πολύ από το κανονικό…

Πηγή εικόνας

https://gr.pinterest.com/pin/645281452830114837/

Κική Καλλιπολίτη

Πριν Φύγετε