Της Σοφίας Παπασταύρου*
Εκείνη την ώρα που ο ουρανός αγγίζει τις βουνοκορφές.
Εκείνη την ώρα που ο ήλιος απλώνει τις πιο όμορφες ακτίνες του επάνω στις λίμνες και τρυφερά τις χαϊδεύει.
Που μπλέκονται μεταξύ τους τα πιο όμορφα χρώματα.
Πόση γαλήνη μπορεί να χωρέσει ένα τοπίο, πόση ηρεμία να χρειάζεται άραγε μία καρδιά;
Εκείνη τη στιγμή που αυτή η εικόνα μαγνητίζει όλα τα βλέμματα, εγώ είναι αδύνατον να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου.
Μακάρι όλη μου η ζωή να ήταν σαν αυτή τη τόσο δα μικρή στιγμή που ζω στο πλευρό σου.
Εσύ μπροστά σε αυτή τη μαγεία, κρατώντας το χέρι μου, τα δάχτυλα μας μπλεγμένα και τα μάτια σου να λάμπουν με τόση αυτοπεποίθηση. Κι εγώ χαμένη στο βάθος τους, σα να μην έχω δει αλλά μάτια με χρώμα γαλάζιο.
Εμείς οι δυο αγκαλιά να χαζεύουμε το πανέμορφο θαύμα, να ακούω στο στήθος σου τους χτύπους της καρδιάς που λατρεύω.
Η πιο γλυκιά αφορμή αυτή η στιγμή μας, για να νιώσει η καρδιά μου πως δεν μπορεί να σταματήσει να μεγαλώνει ένας έρωτας.
Δεν υπάρχει το τέρμα κι ας λέει ο κόσμος, κάνεις τους δεν ξέρει πως ένα σου βλέμμα είναι ικανό να αγκαλιάσει την κάθε στιγμή μας, να τη γεμίσει με έρωτα που μοιάζει με φλόγα.
Μη σταματάς να κοιτάζεις τα μάτια μου κι εγώ σου υπόσχομαι πως θα ερωτεύομαι ξανά και ξανά το καθετί που έχεις δικό σου, θα ερωτεύομαι ακόμα πιο δυνατά τον πιο δικό μου άνθρωπο μου!!
Βιογραφικό συντάκτριας
* https://greekhumans.com/2022/01/16/h-sofia-papastayrou-syntaktria-sto-greekhumans/
Πηγή Εικόνας
Royal Soul https://www.instagram.com/royalsoul____/
Στο Royal Soul μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες «Ρομαντικές Γραμμές»