Της Ιωάννας Καλαβρή*
Εισαγωγή
Ζούμε σε εποχές αντιθέσεων: χρειάζεται πτώση για να δεις την άνοδο, σκοτάδι για να καταλάβεις το φως και ησυχία για να εκτιμήσεις την ευλογία του ήχου. Ωστόσο, όσο όμορφα και ποιητικά κι αν μοιάζουν αυτά, υπάρχουν κάποια σκοτάδια και κάποιες γραμμές, λεπτές, ανέγγιχτες, τεράστιες, που δεν ξεπερνιούνται. Είναι οι ανισότητες του πλούτου που δεν μοιάζουν απλά μεγάλες, αλλά αξεπέραστες.
Εισοδηματικές ανισότητες σ ’έναν κατά τα άλλα δίκαιο κόσμο
Σ’ έναν κόσμο όπου ο εκατομμυριούχος περνά μπροστά από τον άστεγο, πώς μπορούμε να μιλάμε για ισότητα και ίσες ευκαιρίες; Ποιος είναι αυτός που όρισε το σημείο αφετηρίας και ζωής και των δύο; Μπορεί να έχουμε συνηθίσει να ζούμε σε ιμπεριαλιστικές κοινωνίες κυρίως υποστηριζόμενες από τον καπιταλισμό και το ελεύθερο χέρι στην αγορά (κυρίως λέω- όχι πάντα) αλλά δύσκολα κλείνεις τα μάτια και γίνεσαι απλά γρανάζι του συστήματος όταν καταλαβαίνεις τί πραγματικά συμβαίνει. Δύσκολα γυρνάς πάλι πίσω στην ζωούλα σου και στα μικροπροβλήματά σου ή δύσκολα αφιερώνεις χρόνο να σκεφτείς για την πανδημία, όταν γύρω σου ξέρεις πως υπάρχουν άνθρωποι, επιχειρήσεις και κεφάλαια που ξεπερνούν κατά πολύ τα εισοδήματα που έχεις συνηθίσει να ακούς, ενώ δίπλα σου γεννιούνται και ζουν άνθρωποι σε υποβαθμισμένες συνθήκες, χωρίς τα βασικά για τη διαβίωσή τους.
Κι αν έχουμε συνηθίσει να ζούμε σε πολιτισμένες συνθήκες, κι αν αυτό το λέμε πολιτισμό, τότε μάλλον ξεχάσαμε, πως τα εισοδηματικά κριτήρια επηρεάζουν τη ζωή σου, το μέλλον σου, τα πολιτικά σου δικαιώματα, τα δικαιώματά σου ως άνθρωπο και τέλος και πιο σημαντικό- την αξιοπρέπεια και στο βάθος την ψυχή σου. Κι αν έχουμε συνηθίσει να λέμε « έλα μωρέ έτσι είναι ο κόσμος» ποιος όρισε ποιος θα έχει τί, και ποιος είναι αυτός ο «παντοκράτωρ» που μπορεί να αποτρέψει μια ολιγομελή ελίτ από το να παίρνει αποφάσεις και να επηρεάζει τη ροή των αγορών, τις αρρώστιες, τα νομοσχέδια και στο τέλος τη ζωή και την αξιοπρέπειά μας;
Κανονικότητα η ανισότητα
Έχει τόσο εντρυφήσει η ανισότητα μέσα μας που την περνάμε για κανονικότητα πια, και τα πιο σιχαμερά και αισχρά κατά του ανθρώπου γίνονται με πλήρη νομιμότητα υποστηριζόμενα από κουστουμάτους σε τράπεζες και υψηλά ιστάμενες κυβερνητικές θέσεις! Κι όλα αυτά τα ονομάζουμε «οργανωμένο κράτος, οργανωμένο σύστημα». Οργανωμένο μπάχαλο είμαστε που η ανισότητα δίνει και παίρνει και ο εξανδραποδισμός του ανθρώπου στο βωμό του χρήματος έχει γίνει πλέον τόσο εγγενής στη φύση μας , που δεν μας κάνει εντύπωση πια. Έχουμε τόσο κορεστεί κι εμείς, άθελά μας ή και υποσυνείδητα.
Κι αν υπάρχουν φωνές που λένε για το κράτος δικαίου και τις ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση και τη νοσηλεία και τον νόμο, σ’ έναν «μάλλον» δίκαιο κόσμο δεν υπάρχουν παντού κράτη δικαίου, ούτε κράτη που υποστηρίζουν τους πολίτες τους. Απόδειξη είναι η ύπαρξη πληθωρισμού στην Τουρκία, η υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου στην Αργεντινή και οι ελλιπείς κρατικές υποδομές και παροχές στην Ελλάδα.
Δίκαιο, στον άδικο κόσμο μας
Καταλήγοντας, αν ζούμε σε τόσο άνισα κρατικά συστήματα, όπου οι πλούσιοι κοιτούν να γίνουν πλουσιότεροι και οι φτωχοί πολλαπλασιάζονται με γοργούς ρυθμούς, τότε όση μακροοικονομική ανάλυση κι αν κάνουμε για τη βιωσιμότητα των κρατών και των επιχειρήσεων, ξεχνάμε να είμαστε άνθρωποι, ξεχνάμε να προβληματιζόμαστε, τα παίρνουμε αυτά ως φυσικά και θεμελιωμένα και ξεχνάμε να αλληλοϋποστηριζόμαστε και αφηνόμαστε στη φυσική ροή, στο φυσικό, ρεαλιστικό laissez faire που δεν είναι άλλο από το «ο σώζον εαυτόν σωθήτο». Έτσι το δεχόμαστε κι έτσι κυλάει η ζωή και κοιτάμε τον πλούτο μας, ως έθνος ή προσωπικά, ενώ γύρω μας πεθαίνουν από φτώχεια. Δίκαιο, στον άδικο κόσμο μας.
Πηγή φωτογραφίας
* https://greekhumans.com/2021/11/19/h-iwanna-kalavrh-syntaktria-sto-greekhumans