Του Δημήτρη Γούπου*
«Έχω φτερά που λαχταρούν και θέλουν να πετάξουν μα λαθροθήρες κυνηγοί βρίσκονται σ’ επιφυλακή να με κατασπαράξουν»
Ο τίτλος του άρθρου είναι δανεισμένος από το ομώνυμο τραγούδι «Όνειρο φυλαγμένο»: Μ. Σεβίλογλου
Η πρωτόγνωρη κατάσταση της πανδημίας που ζήσαμε τα τελευταία χρόνια, αποτελεί μια ευκαιρία για να αντιληφθούμε όλοι ως κοινωνία και κυρίως οι διάφοροι «αρμόδιοι και ειδικοί» την κατάσταση, τηρουμένων των αναλογιών, που βιώνει ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας. Πρόκειται για εκείνο το κομμάτι της κοινωνίας του οποίου τα μέλη, αν και βρίσκονται στις λεγόμενες «παραγωγικές ηλικίες», παρόλα αυτά παραμένουν αν(εν)εργά για διαφόρους λόγους. Με τον όρο αυτό δεν αναφερόμαστε σε εκείνους οι οποίοι βολεύονται από την προβληματική για διαφόρους λόγους κρατική επιδοματική πολιτική, αλλά σε όλους εκείνους οι οποίοι τόσο για βιοποριστικούς όσο και για ψυχολογικούς λόγους θέλουν να αισθανθούν παραγωγικοί και ωφέλιμοι και εξαιτίας συγκεκριμένων συνθηκών παραμένουν αν(εν)εργοί με αποτέλεσμα να «αχρηστεύονται» οι δυνάμεις τους, αφού όπως είναι γνωστό «αργία μήτηρ πάσης κακίας».
Οι λόγοι που συμβαίνει αυτό είναι εξαιτίας ορισμένων προβληματικών καταστάσεων που επικρατούν τόσο στην αγορά εργασίας όσο και γενικότερα στην κοινωνία. Όσον αφορά το δημόσιο τομέα, η κατάσταση μετά τους μνημονιακούς περιορισμούς, τη διαχρονικά ελαττωματική κατανομή προσωπικού και την προβληματική κατάσταση με τις διάφορες «ειδικές κατηγορίες» στις κρατικές προκηρύξεις, προκειμένου να υπάρχει με αυτό τον τρόπο μια εικονική κοινωνική πολιτική, είναι λίγο ως πολύ γνωστή. Από την άλλη πλευρά στον ιδιωτικό τομέα η κατάσταση αυτή είναι δυσχερέστερη, εξαιτίας ορισμένων αναχρονιστικών καταστάσεων στην αγορά εργασίας, όπως είναι οι διάφορες προϋποθέσεις, προκειμένου κάποιος έχων ανάγκη, να ενταχθεί σε αυτή, με την τυχόν μη κατοχή τους τον αποτρέπει. Οι διάφοροι εμπαιγμοί τους οποίους μπορεί να συναντήσει κάποιος σε ορισμένες περιπτώσεις. Καθώς ακόμα και η σεξιστικού τύπου και για τα δύο φύλα επιλογή προσώπων με εμφανή προτίμηση στο λεγόμενο «ασθενές φύλο» μια πραγματικότητα προσβλητική πρωτίστως για εκείνο.
Φυσικά υπάρχουν και εξαιρέσεις από όλες τις παραπάνω άσχημες καταστάσεις και όσοι τις έχουν συναντήσει, ακόμα και προσωρινά σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορούν να αισθάνονται τυχεροί και να ευγνωμονούν Θεό και ανθρώπους για αυτή την τύχη τους. Οι υπόλοιποι, και όχι μόνο αυτοί, μπορούν να ελπίζουν μέσα από την δύσκολη κατάσταση της πανδημίας αλλά και της μακροχρόνιας οικονομικής κρίσης, να αλλάξει η νοοτροπία τόσο των αρμοδίων και των ειδικών όσο και γενικότερα της Ελληνικής κοινωνίας.
Φωτογραφία: Δημήτρης Γούπος
Βιογραφικό συντάκτη
* https://greekhumans.com/2022/10/02/o-dimitris-goupos-syntaktis-sto-greekhumans/