* Του Χρήστου Παναγιωτόπουλου
Κάποτε γεννήθηκε ένα ον μέσα σε σκληροτράχηλες άγριες εποχές που η “δύναμη” το στέμμα της φορούσε.
Το δύσμοιρο δεν είχε γούνα το κρύο να ξεγελάσει μήτε δόντια μυτερά θηράματα να πιάσει, όσο για την ταχύτητα παλεύεις να του μοιάσεις.
Νύχια δεν φόραγε γαμψά τα άγρια θηρία να αντιμετωπίσει.
Και όμως τα κατάφερε το ον να επιζήσει…
Μέσα στο κεφάλι του βρισκόταν μια δύναμη αλλιώτικη απ’ τις άλλες μια πολυμήχανη μικρή φωνή του έβρισκε τις λύσεις τον κάθε προβληματισμό να αντιμετωπίσει…
Του έμαθε να κρύβεται μες στης σπηλιάς την αγκαλιά να βρίσκει προστασία.
Η φύση τον προμήθευε με υλικά για όπλα μέχρι που ανακάλυψε την κόκκινη την φλόγα.
Με ρόπαλο και ακόντιο έβρισκε την τροφή του την γούνα του την κέρδισε αυτός με το σπαθί του.
Όσο τα χρόνια κύλησαν σαν το νερό του ποταμού που ψάχνει την αλμύρα, κατάφερε να εξελιχθεί στο μεγαλύτερο θηλαστικό επάνω στον πλανήτη .
Τα χρόνια του αμέτρητα…
Χρυσή η αφεντιά του…
Στέμματα άλλαξε πολλά , αμέτρητες σημαίες.
Τι πανοπλίες έβαλε!
Τι ρούχα από μετάξι!
Άνθρωπος ανακηρύχθηκε ανώτατο στοιχείο .
Με σίδερο έφτιαξε φτερά,
φόρεσε για το κρύο
προσπέρασε τον γητευτή
του ανέμου το στοιχείο.
Στην θάλασσα κυριαρχεί
περνώντας τα δελφίνια.
Τα πόδια του αντάλλαξε
με ρόδες στο παζάρι, ταχύτητα ασύλληπτη κανείς να μην τον πιάνει…
Όσο για τις πατημασιές;
ξύπνησε το φεγγάρι!
Στην πάροδο του χρόνου του
άλλαξε η μορφή του έχασε ότι πιο αγνό κυλούσε στην ψυχή του .
Την φύση θέλησε να εκδικηθεί
κι όλους τους όμοιους του.
Η αγέλη δεν τον ήθελε
μόνο ο εγωισμός του.
Δεν σκότωνε για την τροφή μα για τα τρόπαια του,
ελεφαντόδοντα ακριβά στολίζουν τον νοντά του.
Είδος προς εξαφάνιση η νέα κολεξιόν του…
Βαρέθηκε το γαλανό του ουρανού το χρώμα, ένα πινέλο βούτηξε στο ίδιο του το σώμα, και ξάφνου άλλος έγινε σαν πράσινο αλογάκι αυτή ήταν κατάντια του,μια οφθαλμαπάτη.
Αλλεργικός στο πράσινο αγρίεψε η ψυχή του φωτιές στα δάση έβαλε να κάψει όλη την Βλάσση.
Τα δάση πρέπει να κοπούν οι βίλες να χτιστούνε , τσιμέντο και σκληρός κορμός οι δυο τους δεν χωρούνε…
Οι πάγοι υποθερμαίνονται κάπου
στο βόρειο πόλο και με το ον
να συζητούν, για άλλον ένα φόνο.
Εάν δεν βάλουνε μυαλό την φύση να αγαπήσουν… τα πάντα καταστρέφονται
δίχως να υπάρχει λύση.
Πολλά τα λάθη που έκανε πολλά
και δεν αντέχει ξανά να βγει να τον κοιτούν σαν φθονερή σκελέα.
Γκρεμίστηκε και χάθηκε
μια μέρα με αέρα,
μια τιμωρία αρκετή να έχουμε αέρα!
Πηγή εικόνας
https://www.filmfestival.gr/el/section-tiff/movie/14040
Βιογραφικό Συντάκτη
* https://greekhumans.com/o-xrhstos-panagiwtopoulos-syntakths-sto-greekhumans/