Του Αριστείδη Ρούνη*
Δημόσια Ιστορία!
Όπως επισημάνθηκε σε σχετικό άρθρο στην ιστοσελίδα μας, το οποίο μπορείτε να δείτε εδώ
https://greekhumans.com/pws-orizetai-h-dhmosia-istoria/
«Δημόσια Ιστορία (Δ.ΙΣ)» είναι η μελέτη των τρόπων με τους οποίους το παρελθόν ανασυγκροτείται, διαχέεται και αποτυπώνεται στη δημόσια σφαίρα.[1]
Η εννοιοδότηση της Δ.ΙΣ
Τόσο ο όρος “Δ.ΙΣ” όσο και ο αντίστοιχος ακαδημαϊκός κλάδος είναι ελάχιστα γνωστοί στην Ελλάδα σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στο εξωτερικό. Η Δ.ΙΣ είναι σχετικά νέα έννοια. Ακόμη πιο πρόσφατα έχει αναγνωριστεί ως, ενδεχομένως νόθο, παιδί της μητρικής επιστήμης.
Η Δ.ΙΣ δεν περιλαμβάνει το, εσωστρεφές από τη φύση του, ακαδημαϊκό κομμάτι της ιστορικής κουλτούρας, την έρευνα και τη διδασκαλία στα αμφιθέατρα- αλλά διεκδικεί περίπου όλα τα υπόλοιπα. Αποσκοπεί στην ιστορική αφύπνιση, την ενημέρωση και ενδεχομένως την επιμόρφωση του κοινού αυτού, του «ανειδίκευτου» συνολικού πληθυσμού, του «λαού» για τον οποίο τα αμφιθέατρα των πανεπιστημίων δε διαθέτουν αρκετά θρανία.[2]
Τι είχε πει για τη Δ.ΙΣ ο Φλάισερ
Στην παραγωγή της Δ.ΙΣ συνεισφέρουν δημοσιογράφοι, σκηνοθέτες, λογοτέχνες, υπεύθυνοι αρχείων και μουσείων, ξεναγοί του ιστορικού τουρισμού, και «επιπροσθέτως, ανακατεύονται και ταχυδακτυλουργοί, τσαρλατάνοι ή αρνητές. Δηλαδή όχι μόνο ιστοριοδίφες, συγγενείς εξ αγχιστείας, ερασιτέχνες, εραστές, αλλά και βιαστές της ιστορίας».[3]
Τι είναι τελικά η Δ.ΙΣ
Εν ολίγοις, Δ.ΙΣ είναι ό,τι τριγύρω μας φιλοδοξεί να αφηγείται κάτι για το παρελθόν και σε μας τους παραλήπτες μένει να κρίνουμε την «ορθότητα» των αφηγήσεων. Σημαντικό φορέα της Δ.ΙΣ αποτελούν και τα μνημεία που δεν έχουν πια το άλλοτε πανίερο ή και ιδεολογικά απαραβίαστο status μαυσωλείων έξω από τη ζώσα κοινωνία αλλά τείνουν να ενσωματώνονται σε αυτήν ως μεστά νοήματος σημεία επαφής με την παρελθούσα πραγματικότητα. Παράδειγμα για αυτό είναι το μνημείο Ολοκαυτώματος στο Βερολίνο, για το οποίο ο δημιουργός εξέφραζε την επιθυμία να γίνει ένας τόπος στον οποίο να πηγαίνει κανείς ευχαρίστως και τα παιδιά.[4]
Με τι ασχολείται η Δ.ΙΣ
Αναπτύσσεται προνομιακά γύρω από τα κομβικά επεισόδια του τελευταίου αιώνα, στα οποία η μνήμη παίζει καθοριστικό ρόλο. Τρία τέσσερα από αυτά έρχονται και ξανάρχονται επίμονα στη δημόσια σφαίρα. Γίνονται μάλιστα αντικείμενο αντιπαραθέσεων, παλιότερα στον Τύπο, σήμερα πιο διευρυμένα στα social media. «Ένα τραυματικό, ο ξεριζωμός του ελληνισμού της Μικρασίας και του Πόντου, ένα συγκρουσιακό, ο Εμφύλιος, κι ένα εξεγερτικό, επαναστατικό, το Πολυτεχνείο. Γι’ αυτά τα τρία, πρώτα παγιώθηκε μια Δ.ΙΣ και μετά ήρθε η ιστορική έρευνα. Πρώτα δημοσιεύτηκαν μαρτυρίες, στήθηκαν τηλεοπτικές εκπομπές και αφιερώματα στον Τύπο, οργανώθηκαν εκδηλώσεις μνήμης και θεσμοθετήθηκαν επέτειοι και ύστερα ήρθαν οι ιστορικοί με τις ενδελεχείς μελέτες τους».[5]
Πηγές
[1] GreekHumans, 2023 ανακτήθηκε από: https://greekhumans.com/pws-orizetai-h-dhmosia-istoria/
[2] Φλάισερ Χ., 2011, ανακτήθηκε από: https://tvxs.gr/apopseis/arthra-gnomis/dimosia-istoria-mnimi-kai-stigmes-syzitisi-me-ton-ch-flaiser/
[3] GreekHumans, 2023, ανακτήθηκε από: https://greekhumans.com/peri-dhmosias-istorias/
[4] Φλάισερ Χ., 2011, ανακτήθηκε από: https://tvxs.gr/apopseis/arthra-gnomis/dimosia-istoria-mnimi-kai-stigmes-syzitisi-me-ton-ch-flaiser/
[5] Αθανασιάδης Χ., 2020, ανακτήθηκε από: https://popaganda.gr/stories/dimosia-istoria-ine-ola-ekina-pou-mas-kanoun-na-diafonoume-sta-social-media/
Πηγή εικόνας
https://www.youtube.com/watch?v=9TP76vUmEko
*Βιογραφικό συντάκτη