Της Σοφίας Παπασταύρου*
Μη με ρωτάς τι θα ήμουν χωρίς εσένα αγάπη μου.
Κάθε λέξη που θα πω, θα είναι μικρή μπροστά στο μαζί το δικό μας, ελάχιστη στο τι θα ήταν η ζωή χωρίς εσένα στο πλάι μου.
Σε ένα ετοιμόρροπο έδαφος θα βάδιζα, με κλειστά μάτια θα το διέσχιζα χωρίς να με ενδιαφέρει το πότε θα βρεθώ στο κενό και θα πέσω.
Αν δεν κρατάς το χέρι μου, κάθε βήμα που θα κάνω θα είναι χαμένο.
Κάθε ανάσα θα είναι σα να ‘ναι η τελευταία.
Κάθε μου δάκρυ κι ένα “μου λείπεις”.
Μη ρωτάς πώς θα ήταν ο κόσμος χωρίς εσένα.
Ένας άδειος ουρανός μέσα στη νύχτα χωρίς αστέρια.
Ένα κύμα χωρίς στεριά για να απλώσει.
Αν δεν έχω εσένα, κανένα σ’αγαπώ δεν θα έχει σημασία.
Οι λέξεις θα μοιάζουν κενές,
τα συναισθήματα θα περιπλανιούνται από εδώ κι από εκεί, σα να μην υπάρχει καρδιά για να χωρέσουν.
Γι’ αυτό μείνε, μείνε να με κρατάς έτσι όπως δεν με έχει κρατήσει κανένα χέρι μέχρι τώρα.
Έτσι όπως μόνο εσύ ξέρεις να κρατάς την αγάπη μας.
Να με κρατάς και να με κοιτάς,
γιατί εγώ και η ζωή χωρίς εσένα, χωρίς το βάθος των ματιών σου, δεν θα είμαστε τίποτε άλλο, πάρα μόνο μία ασταμάτητη καταιγίδα,
μια ατέλειωτη πλάνη μέσα σε έναν κόσμο που με τα βίας θα μένει όρθιος.
Μείνε εδώ, να είμαστε ένα άπειρο οι δυο μας.
Βιογραφικό συντάκτριας
* https://greekhumans.com/2022/01/16/h-sofia-papastayrou-syntaktria-sto-greekhumans/
Πηγή Εικόνας
Royal Soul https://www.instagram.com/royalsoul____/
Στο Royal Soul μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες «Ρομαντικές Γραμμές»