Της Εύας Αλιβιζάτου*
Το συναίσθημα είναι η πιο σπουδαία πλευρά της ψυχικής ζωής.
Κάθε άνθρωπος σκέφτεται, νιώθει δέχεται ευχάριστες ή και δυσάρεστες καταστάσεις.
Όλα όσα υφίστανται στον τομέα της ανθρώπινης ύπαρξης.
Η ευχαρίστηση, η δυσαρέσκεια, ο θυμός η πίκρα ο θαυμασμός, η απέχθεια είναι συνυφασμένα και εντάσσονται στα συναισθήματα, αυτά που είναι ανθρώπινα και απορρέουν μέσα από το σώμα αλλά και το πνεύμα του ανθρώπου.
Το συναίσθημα δίνει την κατευθυντήρια γραμμή στον άνθρωπο υποστηρίζοντας τον και τρέφοντάς τον πνευματικά.
Είναι η ώθηση για γνώση και η δίψα για δημιουργία.
Χρωματίζει τη ζωή μας, εμπνέει τη δύναμη για κάθε τι όμορφο, για έργο ζωής για πατριωτισμό, για την εξέλιξη μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Χωρίς αυτό δεν υπάρχει νόημα, δεν υπάρχει ανύψωση ηθικού.
Μα μην γελιόμαστε.
Υπάρχει και ο κίνδυνος της αδυναμίας, ο κίνδυνος της συναισθηματικής υπερβολής.
Δεν είναι μόνο τα θετικά και ευεργετικά που προκύπτουν αλλά και πολλά δυσάρεστα όπως το μίσος ο φθόνος η απέχθεια και πολλά ακόμη.
Το μίσος δυστυχώς οδηγεί πλειάδα ανθρώπων στον πόλεμο την καταστροφή, στον εξευτελισμό και στην ταπείνωση.
Πολλές φορές στην βία.
Η συναισθηματική φόρτιση άλλοτε είναι καταλυτική ως μειονέκτημα και άλλοτε όχι.
Ο άνθρωπος γίνεται έρμαιο σκέψεων και εμμονών.
Μα η λογική από μόνη της δεν αρκεί, μια στείρα σκέψη ψυχρή μας κάνει να φερόμαστε ως ρομπότ.
Εκδήλωση συναισθημάτων λοιπόν ή όχι;
Μα φυσικά ναι.
Για τον πολιτισμό, την πνευματική άνοδο, μα πάντοτε με συνεπιβάτη την αγαπητή λογική.
Απαράβατος κανόνας το μέτρο και στα δύο.
Κατάθεση ψυχής, λογικής και συμβολή στην κοινωνία για ένα καλύτερο κόσμο.
Πηγή εικόνας
https://www.artofjoy.gr/2017/03/10/vale-xroma-sti-zoi/