“Καλημέρα αγαπούλα μου αυτές τις μέρες δεν σε βλέπουμε καλά με την μαμά ούτε έχεις όρεξη να φας, πού πήγε το μειλίχιο χαμόγελό σου που φώτιζε τον έναστρο ουρανό της οικογένειάς μας ομορφούλα μου;
Πες μας τι τρέχει!
Γιατί σκυθρωπιάζουν τα ματάκια σου και γογγύζουν από παράπονο;
Σε εμάς ξέρεις ότι μπορείς να λες τα πάντα, ο καθένας μας αποτελείται από ένα κομμάτι που όταν τα ενώσεις όλα μαζί σχηματίζουν την καρδιά της οικογένειάς μας.
Πες μου τώρα το πρόβλημα σου κόρη μου για να μην πονάει αυτή η καρδούλα την λύση για να βρούμε!”
Μπαμπά δεν θέλω να ξανά πάω σχολείο κάποια παιδιά με κοροϊδεύουν, η Ελένη με χλευάζει ότι φοράω συχνά τα ίδια φθηνά μπαλωμένα ρούχα και τα παπούτσια μου είναι φθαρμένα ενώ οι γονείς της την ντύνουν με ωραία, ακριβά ρούχα και έχει πολλά ζευγάρια παπούτσια όλα μάρκες, όλα με όμορφα χρώματα, κορδόνια πολύχρωμα και δακρύζω.
Με ρώτησε γιατί έχω μόνο ένα ζευγάρι.
Της είπα πως δεν περισσεύουν χρήματα για να φοράω και εγώ τα ίδια και σας συγκρίνει με τους δικούς της γονείς, αυτοί είναι οι λόγοι που δεν με κάνει παρέα.
Η Χαρά την περασμένη εβδομάδα είχε γενέθλια μοίρασε προσκλήσεις σχεδόν σε όλα τα παιδιά της τάξης, οι γονείς της κάθε χρόνο διοργανώνουν τα γενέθλιά της έξω από το σπίτι σε παιδότοπους και σε χώρους γενεθλίων με πολλά φαγητά και παιχνίδια.
Εμένα δεν με κάλεσε και στεναχωρήθηκα πολύ γιατί παλιά κάναμε πολύ παρέα τώρα με την Ελένη είναι φίλες και δεν μου δίνει σημασία.
Είναι πολύ άσχημο να μοιράζεις προσκλήσεις στην τάξη και να μην παίρνουν όλα τα παιδιά, νιώθω παρείσακτη βρε μπαμπά.
Στο διάλειμμα φοβάμαι να βγω γιατί ο Κωστάκης όταν με βλέπει έρχεται και με σπρώχνει, την άλλη φορά μου είχε πετάξει το φαγητό μου για να γελάσει με τους φίλους του, δεν ενοχλεί μόνο εμένα αλλά και άλλα παιδιά και φοβούνται να το πουν στη δασκάλα για να μην τους χτυπήσει στο διάλειμμα.
Το ίδιο κάνει και ο Σπύρος χτυπάει και κοροϊδεύει τα πιο μικρά και αδύναμα παιδιά αλλά οι γονείς του δεν του λένε τίποτα παρόλο που τους έχει μιλήσει επανειλημμένα η δασκάλα.
Ο Δημήτρης με προσφωνεί με άσχημα παρατσούκλια και γελάει εις βάρος μου μαζί με άλλα παιδιά του έχω πει ότι με ενοχλεί αυτό αλλά αυτός το συνεχίζει και με κάνει να κλαίω.
Δεν θέλω να ξανά πάω μπαμπά σχολείο δεν νιώθω καλά πλέον εκεί!”
“Αγάπη μου το σχολείο είναι μία μικρογραφία της ζωής, παρόμοια προβλήματα αντιμετωπίζουμε και εμείς οι μεγάλοι με μεγάλες Ελενίτσες Δημήτριους, Κωστήδες,
Ναι! Μην σου φαίνεται περίεργο η ζωή κάποιες φορές στρώνει δυσκολίες στο διάβα μας, όταν ο ουρανός αγριέψει θα εμφανιστούν οι πρώτες σταγόνες της οργής του στον ορίζοντα δηλώνοντας την παρουσία της βροχής, εμείς τι θα κάνουμε θα κοιτάζουμε τον ουρανό όσο θα βρεχόμαστε μέχρι να αρρωστήσουμε ή θα ψάξουμε να βρούμε μία λύση όπως μία ομπρέλα ή ένα υπόστεγο να προφυλαχτούμε;
Κάθε πρόβλημα δεν έχει μόνο μία λύση όπως τα μαθηματικά η ζωή έχει πολλές λύσεις σε κάθε πρόβλημα που θα αντιμετωπίσουμε…
Κάθε φορά πρέπει να βρίσκουμε την κατάλληλη για την περίπτωσή μας.
Η αξία του ανθρώπου και ο χαρακτήρας του δεν μετριέται με την ποιότητα της κλωστής που είναι ραμμένα τα ρούχα του, καλλιεργείται απ’ το σπίτι του και την προσωπικότητα του.
Την χτίζει με αγάπη για αυτό μη δίνεις σημασία σε ανούσια λόγια που σκοπό έχουν να φθείρουν την γαλήνη της ψυχής σου.
Θα λες πάντα αυτό που σε ενοχλεί στους άλλους κάποιοι θα το καταλάβουν κάποιοι όχι, θα πρέπει να έχεις μία καλή επικοινωνία με τη δασκάλα σου και εμείς μαζί της για να βρίσκουμε όλοι μαζί τις καλύτερες λύσεις για τα προβλήματά σου και να θυμάσαι πάντα ότι ο μπαμπάς και η μαμά είναι κοντά σου.”
“Ξέρεις κάτι μπαμπά;
έχεις δίκιο, είμαι έτοιμη να πάω σχολείο γιατί πλέον καταλαβαίνω πως έχω δίπλα μου ανθρώπους που με αγαπούν και θέλουν να βλέπουν το χαμόγελο μου είμαι πολύ τυχερή που έχω εσάς για γονείς!”
Πηγή εικόνας
https://www.talcmag.gr/hot/sxoliki-arnisi-gonios/
Διαβάστε κι άλλα ποιήματα στην ιστοσελίδα μας εδώ
https://greekhumans.com/category/small-texts/poems/