Της Σοφίας Παπασταύρου*
Σήμερα ξύπνησα, γιατί ένιωσα το άγγιγμα σου.
Είχε καιρό να νιώσει το κορμί μου το χάδι σου.
Ένα σώμα γυμνό, χωρίς εσένα το σώμα μου.
Μια καρδιά μισή, χωρίς εσένα η καρδιά μου.
Μόνο μέσα στην αγκαλιά σου νιώθει ζεστό το κορμί μου.
Μόνο μαζί σου η καρδιά μου αισθάνεται ολόκληρη.
Όταν λείπεις χτυπάει μονάχη κι αναζητά την παρουσία σου ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους,
που όσο περνάνε οι μέρες στενεύουν.
Ξέρω πως δεν είσαι εδώ, μα παντού στο δωμάτιο υπάρχει η μυρωδιά και γυρίζει η σκιά σου.
Λείπεις εσύ αστροφεγγιά τ’ ουρανού μου και φοβάμαι μακριά σου°
Μου λείπεις κι έχω καθίσει στο παράθυρο δίπλα να κοιτάζω έξω στον δρόμο, μήπως και φανείς κάπου μέσα στη νύχτα.
Τα μάτια υγρά και κουρασμένα από το κλάμα και τα τόσα ξενύχτια που περιμένω να έρθεις.
Είναι κρύο το τζαμί όταν ακουμπάω δειλά το πρόσωπο μου επάνω του.
Κλείνω τα βλέφαρα αργά,
να απαλύνω τον πόνο και να ξεγελάσω τον χρόνο που περνάει μακριά σου.
Τα σφίγγω γερά και παρακαλώ σιωπηλά, να έρθει να σε βρει το φεγγάρι για να σε φέρει στο άδειο χωρίς εσένα κρεβάτι μας.
Δεν είσαι εδώ και λείπεις σε κάθε σπιθαμή του κορμιού μου,
μονάχα να φαντάζομαι μπορώ το άγγιγμα σου και να ξυπνάω μέσα στη νύχτα να αγκαλιάζω το μαξιλάρι σου.
Μονάχα να φαντάζομαι μπορώ την μορφή σου, μέχρι να είσαι και πάλι εδώ, παρόν στη ζωή μου.
Μην αργείς άλλο αγάπη μου, σε περιμένω κι έξω είναι ακόμα σκοτάδι.
Βιογραφικό συντάκτριας
* https://greekhumans.com/2022/01/16/h-sofia-papastayrou-syntaktria-sto-greekhumans/
Πηγή Εικόνας
Royal Soul https://www.instagram.com/royalsoul____/
Στο Royal Soul μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες «Ρομαντικές Γραμμές»