Της Ιωάννας Καλαβρή*
Εμείς οι άνθρωποι θέλουμε να συνδεθούμε : θέλουμε να μας αγαπήσουν και να αγαπήσουμε και να ενωθούμε βαθιά είτε μέσα από φιλίες , είτε μέσα από έρωτες που καταλήγουν σε μια σύνδεση. Πώς γίνεται αυτό; Πώς γίνεται να περιμένεις πως θα ενωθείς με κάποιον, σε ένα πραγματικό επίπεδο, όταν έχεις μάθει όλα να τα περιμένεις γρήγορα; Nα βιάζεσαι; Πώς γίνεται να μάθεις κάποιον και να τον γνωρίσεις, να τον ερωτευτείς, αν δεν αφιερώσεις χρόνο, έγνοια και κάποιο κόπο για αυτό; Πώς γίνεται, να λες ότι θες, ό,τι θες, αλλά όταν ακούς για φίλους σου που κάνουν περιστασιακά πράγματα της μιας βραδιάς να λες, ‘’αα είναι κι αυτό, κάτι που γίνεται στις σχέσεις’’; Πώς γίνεται;
Αν θες, να είσαι πραγματικά με έναν άνθρωπο και να μοιράζεστε μια αλήθεια, πώς ζηλεύεις το φαστ? Δεν είναι εύκολο, αλήθεια, να κάνουμε τα πράγματα γρήγορα, για να καλύπτουμε τα κενά μας και να γεμίζουμε την ανασφάλεια με επιφανειακό θαυμασμό από τους τρίτους, ενώ μέσα μας πεινάμε για κάτι πιο ουσιαστικό και ειλικρινές? Δεν είναι ψέμα να λες στον εαυτό σου ‘’αρέσω’’ ενώ το μόνο που θες πραγματικά είναι να αρέσεις σε έναν, ειδικά? Δεν είναι ψέμα αυτό που λέμε, όσα λέμε, κι όσα κάνουμε, σαν μικροί Πινόκιο του έρωτα, γιατί φοβόμαστε να κοιτάξουμε την αλήθεια στα μάτια : θέλουμε να αγαπηθούμε και να αγαπήσουμε, έναν άνθρωπο.
Όχι πολλούς. Όχι το θεαθήναι, να αρέσουμε. Να ερωτευτούμε έναν άνθρωπο, να μας ερωτευτεί ένας. Όχι πολλοί θαυμαστές, κρυφοί, φανεροί , ομολογημένοι, ανομολόγητοι.
Για αυτό οι σχέσεις είναι περίεργες. Γιατί έτσι όπως έχουμε μάθει να παραγγέλνουμε το φαγητό μας, ή τον καφέ μας, θέλουμε να παραγγείλουμε και την αγάπη. Γίνεται να παραγγείλεις την αγάπη; Ναι, λίγο έρωτα θα ήθελα, με λίγη επαφή και πολύ συναίσθημα;
Γίνεται να αρέσεις εκεί που δεν σου αρέσει κι ό,τι σου αρέσει να είναι τόσο μακριά σου ή τόσο απόμακρο; Και μετά θέλουμε να ζούμε αληθινά. Πώς να ζούμε αληθινά; Αφού είναι όλα τόσο περίεργα τελικά. Κι η ζωή η ίδια και μαζί και οι σχέσεις. Οι άνθρωποι ψεύδονται ή παρηγοριούνται όταν βρίσκουν κάτι, αλλά δεν είναι αυτό που πραγματικά θέλουν. Κουκουλώνουν τις πραγματικές τους ανάγκες πίσω από ένα πέπλο επιφανειακής ασφάλειας. Ένας φαύλος κύκλος μιας έκφανσης της ύπαρξης που σε μαγεύει, σε μαγνητίζει και σε μπερδεύει, εν τέλει. Ένα δημιουργικό χάος! Ατελές και πέρα για πέρα αληθινό.
Πηγή φωτογραφίας
Βιογραφικό συντάκτριας
* https://greekhumans.com/h-iwanna-kalavrh-syntaktria-sto-greekhumans/