Παραμονές Χριστουγέννων επισκέφθηκα τις Καλύβες Χαλκιδικής. Είναι ένα χωριουδάκι με λίγους μόνιμους κατοίκους κοντά στο μέρος που εργάζομαι τα καλοκαίρια. Επιπλέον, αποτελεί ένα προορισμό πολλών τουριστών, αλλά μόνο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες…
Αυτή την περίοδο λοιπόν, το τοπίο αποπνέει μια γλυκιά μελαγχολία, μια μοναχικότητα που γεμίζει την παραλία και μια ηρεμία που διακόπτεται επιτηδευμένα από τα κύματα της θάλασσας. Αυτά σκάνε στην ακτή, ακολουθώντας το αεράκι που φυσάει και τα ανασηκώνει μέχρι να φτάσουν τελικά στην άμμο που με τη σειρά της διψασμένη θα τα καταπιεί και θα τα αγκαλιάσει…
Περπάτησα πολλή ώρα δίπλα στο κύμα!
Είδα οικισμούς και ενοικιαζόμενα δωμάτια άδεια, παιδικές χαρές και πάρκα χωρίς παιδικές φωνές.
Είδα την άμμο να λαμπυρίζει πιο θαμπά γιατί κι ο ήλιος ήταν κρυμμένος πίσω από τα σύννεφα και το φως του ήταν πιο αδύναμο.
Κοίταξα γύρω! Είδα φοίνικες κοντά στην παραλία και μια μικρή βαρκούλα σαν ξεχασμένη μέσα στο νερό, σαν κάτι να συνέβη κι ο βαρκάρης έπρεπε αμέσως να φύγει δίνοντας της υπόσχεση όμως πως θα γυρίσει σύντομα…
Έκλεισα τα μάτια και μέσα στην ησυχία της φύσης μια μονάχα αίσθηση με άγγιξε απαλά…
Όλα περιμένουν το καλοκαίρι…
Φωτογραφία: Κική Καλλιπολίτη
Κική Καλλιπολίτη