Της Σοφίας Παπασταύρου*
Διένυσα χιλιόμετρα σκέψεων για να βρω τον τέλειο σύντροφο στο μυαλό μου.
Πέρασα από ανθρώπους και ανθρώπους.
Περπάτησα μίλια και μιλιά για να τον συναντήσω.
Μα πάντα αδιέξοδος ή λάθος.
Τόσες σκέψεις, τόσα βήματα, χωρίς το “τέλειο” αποτέλεσμα.
Άρχισα να χάνω τις ελπίδες μου, έλεγα πως κάπου εκεί έξω υπάρχει ο τέλειος συνοδοιπόρος, μα εγώ δεν μπορώ να τον βρω.
Γιατί;
Πόσο δύσκολο μπορεί να είναι;
Τόσοι και τόσοι τον βρίσκουν και έχουν χάπι εντ οι ιστορίες τους.
Κι αν είναι κάπου εκεί έξω και ψάχνει κι αυτός για εμένα κι αν είχε έρθει και τον άφησα να φύγει;
…
Πόσες ανούσιες σκέψεις και ταξίδια;
…
Είχες έρθει στη ζωή μου εδώ και καιρό όμως το μυαλό μου ταξίδευε σε άγνωστα μέρη, χωρίς ουσία και γεύσεις.
Μπορεί και να άργησα να το καταλάβω, όμως τώρα είμαι εδώ.
Σε κοιτάζω στα μάτια και βλέπω το “τέλειο”, το σωστό κι αγαπημένο.
Γιατί το “τέλειο” είναι αυτό που κάνει εμάς να νιώθουμε “τέλεια”, να νιώθουμε ζωντανοί και ευτυχισμένοι.
Με το που έπιασες το χέρι μου σα να ξύπνησα από ένα παράξενο όνειρο.
Χάιδεψες τα μαλλιά μου και με φίλησες για πρώτη φορά.
Μέχρι τότε μαζί σου είχα τόσες στιγμές, αλλά ήμουν τυφλός-ή για να δω τι κρύβανε μέσα τους.
Μαζί σου χαμογελούσα από το πρώτο λεπτό, η ηρεμία είχε πρωταγωνιστικό ρόλο και η καρδιά μου χαιρόταν σα να ήμουν παιδί.
Πόσα ακόμα σημάδια;
Μου φωνάζεις, αλλά κοιτούσα αλλού.
Είχα φύγει μακριά σου και όμως με το που γύρισα μετά από καιρό ήσουν πάλι εκεί, ο ίδιος άνθρωπος, με το ίδιο χαμόγελο και την ίδια ζεστασιά στα χέρια και το βλέμμα του.
Ένιωσα σα να γύρισα στο σπίτι μου.
Σα να μην είχα λείψει ούτε μια μέρα.
Με έσφιξες στην αγκαλιά σου και άρχισε να χιονίζει, ένιωθα όμως τόσο ζεστά, σα να έλιωνε ο πάγος της καρδιάς μου, να διέλυε η ομίχλη από τα μάτια μου.
Χωρίς να το σκεφτείς με φίλησες και μου είπες πως δεν πρόκειται να αφήσεις άλλη ευκαιρία να φύγει από τα χέρια σου.
Δάκρυσα και χάιδεψα το πρόσωπο σου.
Τόσο καιρό σε είχα μπροστά μου, είχα μπροστά μου αυτό που χρόνια αναζητούσα και όμως δεν μπορούσα να βρω, γιατί ήταν ήδη μέσα στα χέρια μου.
Όλο αυτό μαζί σου ήταν και παραμένει τέλειο.
Εσύ είσαι το τέλειο.
Γιατί αγάπη μου η αγάπη, δεν έχει σημασία να είναι τέλεια, αλλά να είναι ειλικρινής και αληθινή.
Γιατί, δεν χρειάζεται να είναι τέλεια, αφού μαζί την κάνουμε ξεχωριστή και όπως εμείς επιθυμούμε. Μαζί, δύο ανθρώποι ερωτευμένοι!!
Βιογραφικό συντάκτριας
* https://greekhumans.com/2022/01/16/h-sofia-papastayrou-syntaktria-sto-greekhumans/
Πηγή Εικόνας
Royal Soul https://www.instagram.com/royalsoul____/
Στο Royal Soul μπορείτε να διαβάσετε περισσότερες «Ρομαντικές Γραμμές»