Του Μάνου Καραβασίλη*
Με ρωτάς, η αγάπη πως διαρκεί στον χρόνο;
Χρειάζεται σου λέω, κατανόηση και μόνο.
Ένα ‘μικρό’ εγώ και ένα ‘μεγάλο’ εσύ.
Είναι έτοιμα να φέρουν, την πολυπόθητη αλλαγή.
Με ρωτάς, για την δύναμη που νιώθει ο ερωτευμένος.
Μα δεν καταλαβαίνεις, ότι είναι τόσο ευλογημένος!
Όσο η αγάπη του, όσο η ψυχή μου.
Ζωή παράγει, όταν σμίγει το φιλί του.
Με την γυναίκα που αγαπάει.
Πρόσεχε, πως τον κοιτάει.
Τα μάτια της τα φέρνει, στον νου του μπροστά.
Διαφέρει από εσένα ο ερωτευμένος, γιατί εκείνος δεν ρωτά!
Παίρνει την ζωή στα χέρια και τα μάτια της κοίτα.
Τίποτα δεν τον σταματάει, όλα τα εμπόδια ξέρει ν’ αψηφά.
Έχει δύναμη, νιώθει πως μπορεί τον κόσμο ν’ αλλάξει.
Μπορεί κάθε στιγμή καινούργια αρχή, να χαράξει.
Ο ερωτευμένος ζει με την μορφή της.
Θέλει ν’ αγγίξει την ψυχή της.
Γιατί η ομορφιά, είναι εκείνη που δεν θα γεράσει.
Είναι η ομορφιά που δεν φαίνεται σε όλη την πλάση.
Αλλιώς βλέπει ο ερωτευμένος, την γυναίκα που αγαπά.
Με άλλα μάτια μες τα μάτια της κοίτα.
Μην ρωτάς για την αγάπη τίποτα, θα το νιώσεις όταν στον δρόμο σου φανεί.
Θα είναι τόσο δυνατή, που η καρδιά σου, θ’ απορεί.
Μετά να κάνεις υποχωρήσεις.
Αφού θες να την κρατήσεις.
Με διάλογο όλα να τα λύνετε.
Ο ένας τον άλλον να μην κρίνεται.
Κανείς τέλειος σε μια σχέση.
Μα η αγάπη δίνει αιώνιες υποσχέσεις.
Και τις κρατάει, γιατί γεννήθηκε νικήτρια, σε μια ζωή εφήμερη και κάπως λυπημένη.
Τον θάνατο ποδοπατάει γιατί δεν την αγγίζει, και μετά απ’ αυτόν, ξέρει να μένει.
Πηγή εικόνας
Διαβάστε κι άλλα ποιήματα στην ιστοσελίδα μας εδώ
https://greekhumans.com/category/small-texts/poems/
* Βιογραφικό συντάκτη
https://greekhumans.com/o-manos-karavasilhs-syntakths-sto-greekhumans/