Της Ρομίνας (Νικολέττας Ρεπάνη)*
Έρχεται μια στιγμή που η καρδιά δεν δέχεται άλλο να πολεμά και να φεύγει.
Το σώμα διψάει να μείνει εκεί,
να δαμαστεί, να υποταχτεί, να γευτεί.
Τα χείλη απεγνωσμένα από τόσα χρόνια αναμονή θέλουν να φιλήσουν και να φιληθούν.
Τα δύο μισά να γίνουν ένα και να χορέψουν στον μεθυστικό χορό
αφήνοντας τον έρωτα να τα στροβιλίσει έτσι
που στο τέλος θα απομείνει μια μπάλα, μια κουκίδα στο άπειρο
δηλώνοντας τον μεγάλο έρωτα που κάποτε έζησαν.
Αλλά είναι μόνο μια στιγμή.
Τα μάτια ξαναγυρίζουν στο χώμα.
Οι παλάμες σφίγγονται σε γροθιές.
μπήγονται τα νύχια στην σάρκα
να πονέσει…
να ξεχάσει…
να καταλαγιάσει ο πόθος που κρυβόταν χρόνια…
Να μην επιθυμεί πια…
Ρομίνα 26/1/25
Πηγή εικόνας
Μπορείτε να δείτε τις Σκέψεις και τα Ποιήματα της Ρομίνας εδώ
https://www.facebook.com/profile.php?id=100063454604305
Διαβάστε κι άλλα ποιήματα στην ιστοσελίδα μας εδώ
https://greekhumans.com/category/small-texts/poems/
* Βιογραφικό συντάκτριας
https://greekhumans.com/h-nhkolaitta-raipanh-sintaktrha-sto-greekhumans/