Με γοητεύουν οι θάλασσες που αποπνέουν ηρεμία
Εκείνες οι θάλασσες, που θυμίζουν έναν γαλήνιο και οικείο τόπο
Με γοητεύουν οι ήσυχες γειτονιές με τα παλιά παραδοσιακά σπίτια της οθωμανικής εποχής, όλα εκείνα που εύχεσαι να ζούσες σε μια άλλη εποχή, για να ζήσεις μέσα σε αυτά, μαζί με όλες εκείνες τις ιστορικές στιγμές που σήμερα τις μαθαίνεις ως μια σειρά ιστορικών γεγονότων αλληλένδετη με τη δίκη σου μνήμη και ταυτότητα
Με γοητεύουν οι μεγάλοι άνθρωποι, που μιλούν με τα μάτια και την ψυχή, αποβάλλοντας σκοταδισμούς, γεμάτοι αγάπη και διαλλακτικότητα
Με γοητεύουν τα μικρά παιδιά που παίζουν ανέμελα στη θάλασσα, δίχως να συλλογίζονται, μα πιο πολύ με γοητεύουν εκείνες οι μητέρες, που απολαμβάνουν την στιγμή αυτή, επιτρέποντας στις αθώες ψυχές, και όχι μόνο των παιδιών, να ζουν ελεύθερα στη φύση, χωρίς περιορισμούς συναισθηματικούς η μη
Με γοητεύουν οι πόλεις από ψηλά, λίγο πριν διεισδύσεις μέσα τους και πάρεις μια γεύση από την ομορφιά τους
Με γοητεύει εκείνο το παγκάκι, που σαν καθίσεις και δεις τη θέα από εκεί, εύχεσαι με τα ίδια μάτια να μπορούσες να δεις τον κόσμο όλο
Με γοητεύει ο «ξένος» που συνάμα είναι τόσο οικείος
Με γοητεύει που ίσως, τελικά, η «ξένη» να είμαι εγώ σε έναν τόσο οικείο τόπο
Με γοητεύει αυτό το ατέρμονο δέος, που ένας τόπος μπορεί να σου προξενήσει
Με γοητεύουν όλοι αυτοί οι τόποι, που όσες και να είναι οι φωτογραφίες που θα συλλέξεις, η ιστορική και πολιτισμική αυτή γοητεία είναι αδύνατον να αποτυπωθεί …
Φωτογραφία: Μαντώ Κοβίτου
Κείμενο: Μαντώ Κοβίτου