Της Εύας Αλιβιζάτου*
Μην μιλάς.
Θα σε παρεξηγήσουν!
Δεν λες αυτά που θέλουν να ακούσουν!
Μου λες τη γνώμη σου;
Γιατί;
Έχεις άποψη;
Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα!
“Ξέρεις ποιος είμαι εγώ”;
Μην γελάς.
Βλέπεις κάτι αστείο;
Δεν σου το επιτρέπω!
Το δικό σου
βάλσαμο είναι το δικό μου δηλητήριο!
Μην το ονειρεύεσαι!
Δεν θα το έχεις ποτέ!
Δεν μπορείς να το αποκτήσεις!
Θέλει κόπο μυαλό χρήματα!!!
Έχεις;
Όχι μόνο εγώ και οι όμοιοι μου!
Μην με ακουμπάς.
Ποιος σου έδωσε το δικαίωμα;
Είμαστε από διαφορετικούς κόσμους!
Κοίτα με καλά!
Σε κοιτώ μα εγώ αγαπώ όλους τους ανθρώπους.
Ακόμη και σένα που μου μιλάς έτσι!
Σε άγγιξα για να σου θυμίσω ότι είμαστε ίδιοι!
Και εγώ ονειρεύομαι!
Δεν είμαι βάρος στη κοινωνία!
Φέρνω αγάπη ελπίδα, όλα όσα λείπουν από εσένα.
Δες το δικό μου κόσμο!
Είναι φτωχότερος μα ευτυχισμένος!
Γυρνάς τη πλάτη σου;
Καλό ταξίδι!
Όσο εγώ χαμογελώ εσύ αργοπεθαίνεις.
Με ακούς;
Και οι δύο κοινωνίες μας
στο ίδιο μέρος θα συναντηθούν!
Εκεί θα βρεθούμε ξανά!
Έχει το ίδιο χρώμα!
Του ουρανού!
Διαβάστε κι άλλα ποιήματα στην ιστοσελίδα μας εδώ
https://greekhumans.com/category/small-texts/poems/
Πηγή εικόνας
https://news.marathonpress.gr/deka-kanones-ygieis-sxeseis-mythoi/