Του Μάνου Καραβασίλη*
Κάποιο λάθος κάνουν οι άνθρωποι που και εγώ τους μοιάζω.
Διαρκώς αγέλαστοι, θλιμμένοι μ’ ένα ύφος που δεν αλλάζω!
Μέσα στις τόσες δουλειές και στις τόσες ασχολίες.
Φεύγουν οι στιγμές, με μικρές δικαιολογίες.
Μα οι στιγμές αυτές, είναι μεγάλη περιουσία.
Όταν σκεφτείς, πως είναι η ίδια η ζωή, και έχει τόση αξία!
Μα εσύ δουλεύοντας, σκέφτεσαι πως κάποια στιγμή θα ζήσεις.
Σου μένει μόνο μια απόφαση, για να ξεκινήσεις.
Μα πάλι κάτι θα συμβεί, κάτι θα γίνει πάλι.
Από τα πράγματα που δεν θες κι οι χαρές κλείνονται στο συρτάρι.
Και έτσι ότι αγαπάς, για αργότερα σχεδιάζεις να το πραγματοποιήσεις.
Και άλλο βιώνεις απ’ αυτό που αληθινά θες να ζητήσεις.
Μιλάς για μοίρα, για τύχη, για πράγματα γραμμένα.
Μα όλα μην ξεχνάς, αρχίζουν και τελειώνουν σε σένα.
Μεγάλη η στιγμή όταν καταλάβεις, πως εσύ είσαι η μοίρα για τον εαυτό σου.
Άρχισε να δίνεις, αυτήν την φορά, σε σένα, για να βγει το χαμόγελο σου!
Μπορείς ότι σε ευχαριστεί, αυτή την στιγμή να ξεκινήσεις.
Σου φτάνουν, όσα πέρασες και όσα είχες συναντήσει.
Πηγή εικόνας
https://www.iellada.gr/thriskeia/giati-ehoyme-stenohoria
Διαβάστε κι άλλα ποιήματα στην ιστοσελίδα μας εδώ
https://greekhumans.com/category/small-texts/poems/
* Βιογραφικό συντάκτη
https://greekhumans.com/o-manos-karavasilhs-syntakths-sto-greekhumans/