14
Της Ιωάννας Σταθοπούλου*
Μια νύχτα σκισμένη στα δυο,
η αγάπη ούρλιαζε για προσοχή σ’ ένα χαντάκι.
Μάτια που καίνε σαν φωτιά,
χέρια που σφίγγουν με μανία.
Η καρδιά σπαράζει, χτυπά δυνατά,
το αίμα σαν ρυάκι που ρέει.
Ένας όρκος που έγινε πληγή,
μια αγκαλιά που κλείνει με σιωπή.
Δεν ήξερα, δεν ήθελα, μα έπραξα,
το πάθος μου παράκαμψε το νόμο.
Και τώρα η νύχτα βαριά με κοιτά,
καθρέφτης σπασμένος σε χίλια κομμάτια ντροπής και τύψης.
Σ’ αγαπώ, μα σε χάνω, κι εμένα μαζί,
σ’ έναν κόσμο που δικάζει στη στιγμή.
Ένα έγκλημα πάθους, ένας χορός,
με τον πόνο στον θρόνο.
Σιωπηλός θεατής σε ταινία τρόμου.
Παράφορος έρωτας,
με αιματοβαμμένο τέλος.
Πηγή εικόνας
*Βιογραφικό συντάκτριας
https://greekhumans.com/i-hwanna-stathopulu-sintaktrha-sto-greekhumans/