Του Αριστείδη Ρούνη*
Εισαγωγή
Ιδιαίτερη ανησυχία υπάρχει σε μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού για αυτό που αποκαλούμε «ελληνικοί δρόμοι». Λακκούβες, μικρές ή μεγάλες; Άπειρες! Ζημιές στα διάφορα οχήματα; Ουκ ολίγες. Ατυχήματα που καταλήγουν σε δυστυχήματα; Σχεδόν καθημερινά γινόμαστε κοινωνοί τέτοιων δυσάρεστων περιστατικών. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Ας εξηγήσουμε τι εννοούμε!
Τα μεγάλα έργα
Στην Ελλάδα, την πατρίδα μας, κάθε έτος πραγματοποιούνται μεγάλα έργα. Κατασκευάζονται σήραγγες, γέφυρες, νέοι εθνικοί οδοί. Όλα αυτά συνδέουν τόσο την Ελλάδα με το εξωτερικό, βλέπε Βαλκάνια, Τουρκία από ξηράς και έμμεσα την Ιταλία. Με άλλα λόγια, κάποιος από τη Θεσσαλονίκη θα φτάσει πολύ γρήγορα μέσω της Εγνατίας οδού σε κάποιο μεγάλο λιμάνι της Δυτικής Ελλάδας, ώστε να επιβιβαστεί στο πλοίο για Ιταλία. Αντίστοιχα, κάποιος από την Αθήνα μέσω της Εθνικής Οδού θα φτάσει πολύ γρήγορα στα βόρεια σύνορα της Ελλάδας για να συνεχίσει το ταξίδι του στα Βαλκάνια. Ωστόσο, το μεγάλο πρόβλημα εντοπίζεται στην καθημερινότητα των πολιτών.
Στην ουσία του προβλήματος
Δεν μπορεί όλος ο κόσμος να ταξιδεύει. Ακόμα κι αν έχει τη δυνατότητα να αποδράσει στο χωριό του, ίσως να μην μπορεί να αντέξει το μεγάλο κόστος των διοδίων της χώρας. Το μεγαλύτερο τμήμα του ελληνικού πληθυσμού διαβιεί στις μεγαλουπόλεις. Αν υποθέσουμε ότι η Ελλάδα έχει πληθυσμό περίπου 10 εκατομμύρια κατοίκους, τα 5 είναι στην Αττική, το 1,5 στη Θεσσαλονίκη, άλλο 1 είναι σε Πάτρα, Λάρισα, Βόλο, Ιωάννινα, Ηράκλειο κ.ο.κ. Στις πόλεις λοιπόν, το οδικό δίκτυο είναι ανεπαρκές. Αυτό δημιουργεί πρόβλημα όχι μόνο στα αυτοκίνητα που χρειάζονται συχνά σέρβις, αλλά πολλές φορές και στην ίδια την σωματική ακεραιότητα των ανθρώπων. Φυσικά, υπάρχει και ο ανθρώπινος παράγοντας της οδικής συμπεριφοράς, που είναι σε μέτριο επίπεδο. Οδηγοί δικύκλων εισέρχονται σε μόνιμη βάση σε μονόδρομο αντίθετα για να κερδίσουν εργασιακό χρόνο, παραβιάσεις στοπ και κόκκινου σηματοδότη. Ωστόσο, σε αυτό το άρθρο επικεντρωνόμαστε στους δρόμους.
Το παράδειγμα της Θεσσαλονίκης
Ας χρησιμοποιήσουμε για την ανάλυση μας την περίπτωση της Θεσσαλονίκης. Η πληθώρα των κεντρικών δρόμων είναι ανεπαρκής για τις μετακινήσεις των ανθρώπων. Πολλές φορές έχεις την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε λούνα παρκ. Πολλά σημεία είναι που ο δρόμος έχει υψώματα. Δεν λείπουν φυσικά οι λακκούβες. Ειδικά όταν βρέχει η κατάσταση γίνεται χειρότερη. Πολλά σημεία της πόλης μετατρέπονται σε θάλασσα. Και ο Θερμαϊκός ευτυχώς δεν αποστέλλει στην ξηρά νερά. Ασφαλτοστρώσεις υπάρχουν, αλλά μοιάζουν μηδαμινές μπροστά στις απαιτήσεις ασφαλείας μιας σύγχρονης μεγαλούπολης. Και τώρα φτάσαμε στη διαγράμμιση. Αυτό ίσως είναι το πιο άφαντο πράγμα. Παράδειγμα το μεγαλύτερο τμήμα των μεγάλων δρόμων για να μεταβεί κανείς από το Διεθνές μάλιστα αεροδρόμιο Μακεδονία της πόλης στο κέντρο της πόλης. Αν βρέχει δεν μπορεί ο οδηγός να ξέρει σε ποια λωρίδα του δρόμου βρίσκεται, αφού απλά δεν υπάρχει διαχωρισμός λωρίδας. Συνήθως, ακολουθείς το προπορευόμενο όχημα. Η μόνη διαγράμμιση που υπάρχει είναι η λεωφορειολωρίδα. Βέβαια, αν κάποιος προσπαθήσει να φτιάξει τη διαγράμμιση στην οδό Βασιλίσσης Όλγας, καλύτερα να χρησιμοποιήσει το μαύρο χρώμα, αντί του λευκού για τον σχεδιασμό των γραμμών, αφού αυτή η οδός είναι κάτασπρη σαν το χιόνι. Πουθενά στην Ευρώπη στα κέντρα των πόλεων δεν υπάρχουν αυτά τα βασικά προβλήματα. Αυτό από μόνο του μας δείχνει πολλά πράγματα.
Επίλογος
Καταλήγοντας, αξίζει να επισημανθεί ότι οι οδηγοί πρέπει και επιβάλλεται να προσέχουν στους δρόμους, αφού αυτοί είναι αρκετά επικίνδυνοι. Η Ελλάδα έχοντας οξύτατο δημογραφικό πρόβλημα, δεν αντέχει να χάσει άλλους ανθρώπους στην άσφαλτο.
Πηγή εικόνας
https://www.youtube.com/watch?v=S6hBeLZAaag
*Βιογραφικό συντάκτη
https://greekhumans.com/general/