Η ερμηνεύτρια κα. Ζωή Λιαντράκη, μιλάει στο GreekHumans
Διαβάστε παρακάτω, αναλυτικά τη συνέντευξη, που μας παραχώρησε, απαντώντας με την ευγένεια που την χαρακτηρίζει στις ερωτήσεις μας.
Εισαγωγική τοποθέτηση
κ. Λιαντράκη, θα θέλαμε να μας πείτε αρχικά πως προέκυψε το ενδιαφέρον σας για την ενασχόληση με την Μουσική και ειδικότερα με το τραγούδι; Ήταν επιθυμία από τα σχολικά έτη;
Ήταν επιθυμία από τα προσχολικά ακόμα έτη καθώς από τότε που μπορώ να θυμηθώ τον εαυτό μου, αγαπούσα τη μουσική και το τραγούδι και εκδήλωνα την επιθυμία να ασχοληθώ με αυτά. Αυτό και έκανα… από πολύ μικρή μπήκε στη ζωή μου, στην αρχή ως μέλος χορωδιών στο σχολείο και στο ωδείο και αργότερα και ως σολίστα. Από το 2013 ασχολούμαι πλέον επαγγελματικά με το τραγούδι κάνοντας εμφανίσεις σε διάφορα μαγαζιά και μουσικές σκηνές της πόλης μου.
Επειδή είναι ξεκάθαρο πως αγαπάτε την Μουσική, πως την ορίζετε εσείς, τι είναι για σας αυτή η δραστηριότητα;
Η μουσική είναι ο δικός μου δρόμος ζωής που με βγάζει από το σκοτάδι στο φως. Είναι το σκηνικό της υπόστασης μου κι ένα περιβάλλον ύπαρξης.
Η μουσική για μένα είναι τα πάντα…είναι τρόπος έκφρασης, τρόπος ζωής, τρόπος δημιουργίας. Η ζωή μου χωρίς μουσική θα ήταν άδεια. Νιώθω ευλογημένη που μπορώ να εκφραστώ μέσα από αυτή γιατί μέσα από το τραγούδι ζωντανεύω την καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου, την υγιή μου πλευρά.
Ερμηνεία
Έχετε επιλέξει να ερμηνεύετε στίχους με ένταση! Αυτό χαρίζει περισσότερα συναισθήματα στο κοινό που ακούει τις ερμηνείες σας! Για ποιο λόγο πιστεύετε είναι σημαντικό αυτό το στοιχείο;
Η μουσική από μόνη της είναι συναίσθημα. Μέσα από τη μουσική νιώθεις πράγματα…όταν αυτή ντύνεται και με στίχους που έχουν ένταση, πάθος και βαθύ νόημα, που παρασέρνουν τον ερμηνευτή σε μονοπάτια ψυχής, τότε και ο ακροατής, δεν μπορεί παρά να παρασυρθεί σε αυτά τα μονοπάτια και να δημιουργήσει δικές του εικόνες και δικά του συναισθήματα. Πιστεύω πως οι λέξεις είναι αυτές που φέρουν την μεγαλύτερη εννοιολογική ευθύνη και συμπυκνώνουν την αχανή συναισθηματική κατάσταση του δημιουργού.
Το 2018 συμμετείχατε με το συγκρότημα Διαπασών ως τραγουδίστρια στο ντοκιμαντέρ «Η γη της πονεμένης Παναγιάς», που αφορούσε τον ξεριζωμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας! Θα θέλατε να περιγράψετε τα συναισθήματα σας για αυτή την εμπειρία σας;
Ήταν πραγματικά μία ξεχωριστή στιγμή για μένα. Δεν μπορώ να ξεχάσω τη στιγμή εκείνη που ανέβηκα στη σκηνή του φεστιβάλ για να ερμηνεύσω το τραγούδι «Η προσφυγιά» του μεγάλου Απόστολου Καλδάρα από το έργο του «Μικρασία». Ήταν τόσο έντονο το συναίσθημα του πόνου και του ξεριζωμού που ένιωσαν αυτοί οι άνθρωποι, που αισθάνθηκα να μεταφέρομαι εκεί… στα παράλια της Μικράς Ασίας… και να βλέπω τα καράβια που πάνε και έρχονται φορτωμένα προσφυγιά, όπως γλαφυρά περιγράφουν οι στίχοι του τραγουδιού. Με δυσκολία συγκράτησα τα δάκρυά μου καθώς για μένα η Μικρασία και οι άνθρωποι της έχουν μία ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου, στη συνείδησή μου, ακόμα και στη μουσική μου παιδεία.
Κλείνοντας, ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να αποστείλετε στους αναγνώστες μας;
Έχω πει ξανά πως με εκφράζει ιδιαιτέρως ένα απόφθεγμα του μεγάλου συντοπίτη μου Νίκου Καζαντζάκη, «Ό,τι επιθυμείς να το φωνάζεις δυνατά, αγρίμι να γίνεσαι. Δεν ταιριάζει η μετριότητα με τη λαχτάρα». Μη σταματάτε να επιθυμείτε, να λαχταράτε και να κυνηγάτε τα όνειρά σας. Το δικαίωμα στο όνειρο είναι δικαίωμα στη ζωή.
Ευχαριστούμε θερμά για την άμεση ανταπόκριση σας!
Για το GreekHumans,
Αριστείδης Ρούνης , Ιδρυτής και αρχισυντάκτης