Της Εύας Αλιβιζάτου*
“Ευτυχία είναι” ακούς και ανατριχιάζεις.
Ευτυχία για τον καθένα είναι κάτι διαφορετικό, τα γράμματα μιας όμορφης λέξης που αντανακλά στο πρόσωπο μας.
Όχι σε όλους βέβαια, πολύπλοκα πράγματα, ένα κουβάρι δίχως τέλος!
Είμαι η παράξενη που δεν συμβιβάζομαι ώστε να απολαύσω αυτή τη ρουφιάνα την λέξη.
Αλλά δεν τα παίρνω πια όλα κατάκαρδα, τα αφήνω πίσω μου να χορεύουν συρτάκι σε ψηλά Aber.
Σκοπός μου να ταράξω τα ήσυχα νερά ψυχρών ανθρώπων, να αντιληφθούν ότι σημασία δεν έχει η αφετηρία ούτε η λήξη της διαδρομής αλλά η πορεία.
Ίσως δεν θα προλάβω την ευτυχία. Ενδεχομένως να χαρεί η δυστυχία, αυτές βλέπεις κάνουνε παρέα και παιχνίδι.
Ξέρουν τι λένε χλευάζουν η μία την άλλη σαφώς ανώτερη η πρώτη από τη δεύτερη αλλά την αντέχω και την δεύτερη της κλείνω το μάτι…
Προδότρα δεν θα σου κάνω τη χάρη, θα σε εξοντώσω πριν με πλησιάσεις!
Νομίζεις ότι θα με παρασύρεις στα ατέρμονα σκοτάδια σου;
Νιώθεις ότι θα γίνεις εσύ ένα με την αβεβαιότητα που διακατέχει τον άνθρωπο;
Εύφορο έδαφος μην περιμένεις!
Όσο και να μου λείψει η ευτυχία ή να μην την έχω αγγίξει χαρά δεν θα σου δώσω.
Η δύναμη μου είναι η ζωή μου, χτισμένη σε γερά θεμέλια χωρίς φιγούρες εξουσίας σαν εσένα.
Σε κουρελιάζω όποτε γουστάρω σε εξευτελίζω με δύο μου φράσεις, δεν παρασύρομαι στο βωμό σου.
Κι αν πάλι σκοντάψω στην διαδρομή να θυμάσαι ότι θα συστηθώ ξανά!
Να θυμάσαι ότι θα σηκωθώ, αγρίμι θα γίνω θα σε διαλύσω.
Την ευτυχία θα ακουμπήσω…
Χαρές σε ερείπια δεν θα προσφέρω, θα σε κλωτσήσω όπως μπορώ και θα φωνάξω: “Κοίτα εγώ!”
Πηγή εικόνας
Βιογραφικό συντάκτριας
* https://greekhumans.com/h-eya-alivizatou-syntaktria-sto-greekhumans/