Παρακολουθήσαμε το αισχρό κι επαίσχυντο ξεκίνημα των Ολυμπιακών Αγώνων στην <<πόλη του (σκότους ) φωτός >> την Γαλλία.
Ένα καθαρά αντιΧριστιανικό ΛΟΑΤΚΙσυν αλληλεγγυοφιλελέ που έλαβε τα συγχαρητήρια από την Εκκλησία των Σατανιστών στην Αμερική.
Συμβολισμοί προσβλητικοί, και μια απόλυτη υμνωδία στο παράλογο.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν πάντα ένας χώρος που ιδέες και μηνύματα τολμηρών είχαν σκοπό να <<σκορπιστούν >>στα πέρατα της Οικουμένης.
Στον αντίποδα τα μηνύματα των διοργανωτών, των συμφερόντων που βρίσκονται από πίσω, της όποιας κρυμμένης Ατζέντας, της όποιας Γκεμπελικής προπαγάνδας.
Επιμνημόσυνη δέηση σε μια <<άλλη >> διαμαρτυρία. Και στον αφανή Χριστιανό πίσω από αυτήν.
Γιατί όπως έλεγε ο Μακαριστός παπα Γιώργης Πυρουνάκης:
<< Όποιος δηλώνει δούλος του Θεού, ΠΟΤΕ δεν μπορεί να γίνει δούλος κανενός >>.
Ολυμπιακοί αγώνες 16 Οκτωβρίου 1968.
Ο Tommie Smith, στο κέντρο και ο John Carlos, στα δεξιά, σηκώνουν τη γροθιά τους στον ουρανό φορώντας ένα μαύρο γάντι, για να πουν όχι στον ρατσισμό αφού κέρδισαν αντίστοιχα χρυσό και χάλκινο μετάλλιο στα 200 μέτρα.
Πριν από τον τελικό των διακοσίων μέτρων, ο Tommie Smith σκέφτεται μόνο τη νίκη, προτιμάει την σιωπή και κουβαλάει μια μεγάλη συμβολική φόρτιση.
Το σχέδιο μελετάται και οι δύο αθλητές κυριαρχούν στον αγώνα και στη συνέχεια εφαρμόζουν το «σχέδιο» τους στο βάθρο…
Oι κάλτσες σε πρώτο πλάνο για να καταγγείλουν τη φτώχεια του λαού τους και το μαύρο γάντι (σύμβολο της Μαύρης Δύναμης) που υψώθηκε κατά τη διάρκεια του εθνικού ύμνου των ΗΠΑ με τους δυο αθλητές να έχουν αυστηρά το κεφάλι κάτω (από ντροπή) και ένα κολιέ από μικρές πέτρες στο λαιμό τους (“κάθε πέτρα είναι ένας μαύρος άντρας που πάλεψε για τα δικαιώματα και λιντσαρίστηκε γι ‘αυτό”) …
Αλλά ανάμεσα σε αυτούς τους γίγαντες, πολύ λίγοι παρατηρούν τον άλλο μεγάλο αθλητή.
Ένας λευκός Αυστραλός ονόματι Πίτερ Νόρμαν, ο οποίος μοιάζει απολύτως αταίριαστος ανάμεσα σε αυτούς τους γίγαντες.
Είναι αυτός που πρότεινε στους δύο Αμερικανούς να χρησιμοποιήσουν ένα μαύρο γάντι ο καθένας, αφού δεν είχαν δύο ζευγάρια.
Στη συνέχεια ζήτησε να χρησιμοποιήσει και το έμβλημα για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
Ο κωπηλάτης Πολ Χόφμαν έρχεται να τον βοηθήσει και δανείζει το σήμα στον Αυστραλό αθλητή.
Η καταιγίδα ξέσπασε αμέσως μετά την απονομή.
Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή απαιτεί παραδειγματική τιμωρία.
Ο Τόμι και ο Τζον δεν ζητούν συγγνώμη και έτσι αποκλείονται από την αμερικανική ομάδα και αποβάλλονται από το Ολυμπιακό χωριό.
Ο χρόνος θα αποδείξει ότι έχουν δίκιο.
Ο Νόρμαν, όμως;
“Με το που επέστρεψε στην πατρίδα, ήξερε ότι ήταν στο στόχαστρο. Όλοι τον μισούσαν” αποκάλυψε σε μια συνέντευξή του στο CNN ο ανιψιός του Μάθιου Νόρμαν, δημιουργός του ντοκιμαντέρ “Salute” που είναι αφιερωμένο στη ζωή του θείου του, αμέσως μετά τον τελικό του 1968 και τη δύσκολη ζωή που ακολούθησε, μέχρι τον θάνατό του το 2006. Η αναγνώριση μετά θάνατον
Στην κηδεία του, το φέρετρο σήκωσαν με σεβασμό και όλη τη δύναμη της τεράστιας ψυχής τους, ο Τόμι Σμιθ και ο Τζον Κάρλος. Ίσως γιατί εκείνη τη στιγμή θυμόνταν τις σκηνές πριν από την απονομή, όταν κάλεσαν τον Νόρμαν να συμμετέχει στην διαμαρτυρία τους. Ο δημοσιογράφος Μάρτιν Φλάναγκαν τις περιέγραψε αρκετά χρόνια αργότερα: “Τον ρώτησαν αν πιστεύει στα ανθρώπινα δικαιώματα. Είπε ναι. Τον ρώτησαν αν πιστεύει στον Θεό. Ο Νόρμαν, που είχε οικογενειακές καταβολές από τον Στρατό της Σωτηρίας, είπε πως πιστεύει πάρα πολύ. Του είπαν “ξέρουμε πως αυτό που πάμε να κάνουμε είναι ανώτερο από κάθε αθλητικό επίτευγμα”. Απάντησε “είμαι μαζί σας” και έφυγαν για το βάθρο..
Όταν το ανάστημα είναι πολύ πάνω από το μπόϊ κάποιου.
Αιωνία του η μνήμη.
Πατέρας Ξενοφώντας Ζαρκάδας