Το 2021 προβλήθηκε –και στην Ελλάδα– η ταινία «Παράλληλες Μητέρες» του Πέδρο Αλμοδόβαρ, η οποία προκάλεσε μια σχετική αμηχανία στους θεατές με την τελευταία σκηνή της. Σε αυτήν, όλοι οι πρωταγωνιστές της ταινίας, άνθρωποι από όλα τα φύλα, τις κοινωνικές τάξεις και τις γενιές, συγκεντρώθηκαν πάνω από έναν ομαδικό τάφο.
Η Ισπανία ανήκει στην «οικογένεια» εκείνη των χωρών που είναι διάσπαρτες με ομαδικούς τάφους, ναρκοπέδια μνήμης για τους λαούς και την ιστορική τους συνείδηση. Όπως οι ομαδικοί τάφοι που βρέθηκαν στη Θεσσαλονίκη και φύλαγαν επί πολλές δεκαετίες (τουλάχιστον) 33 σκελετούς ανταρτών που εκτελέστηκαν την περίοδο του Εμφυλίου, στο Επταπύργιο.
Ο Εμφύλιος μάς κατατρύχει ως λαό και δεν είναι ιδιαίτερα παρήγορο το γεγονός ότι δεν είμαστε οι μόνοι. Είναι η πιο σκληρή μορφή πολέμου οι αδελφοκτόνοι, στους οποίους παραδόξως οι άνθρωποι επιδεικνύουν συγκλονιστική ωμότητα εναντίον άλλων ανθρώπων με τους οποίους έως πρόσφατα στέκονταν δίπλα δίπλα στο μπακάλικο ή τα παιδιά τους κάθονταν στο ίδιο θρανίο.
Η περίπτωση της Κύπρου
Ανάλογη με εκείνην που χάσκει και στην Κύπρο, όπου εκατοντάδες οικογένειες συνεχίζουν να αγνοούν την τύχη των ανθρώπων τους. Η τουρκοκυπριακή πλευρά είχε επίσημα 453 αγνοούμενους, από την περίοδο 1963-1967. Η ελληνοκυπριακή 1.508, από την εισβολή του 1974. Η Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοούμενους δημιουργήθηκε το 1981. Αποτελείται από έναν Τουρκοκύπριο, έναν Ελληνοκύπριο και ένα τρίτο μέλος που επιλέγεται από τον Ερυθρό Σταυρό και διορίζεται από τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ. Οι πρώτες εκταφές έγιναν το 2004 και μέχρι σήμερα συνεχίζονται οι προσπάθειες να βρεθούν και να ταυτοποιηθούν όσο περισσότεροι από τους νεκρούς γίνεται. Στο θέμα των αγνοουμένων και οι δύο πλευρές δεν έκαναν τη διαχείριση που θα έπρεπε ώστε να γίνει το συντομότερο δυνατό γνωστή η τύχη των ανθρώπων αυτών.
Στην πορεία αποκαλύφθηκε ότι κάποιοι από τους αγνοούμενους ήταν θαμμένοι σε μαζικούς τάφους στα εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι εκταφές, όπως και το άνοιγμα του φακέλου των αγνοουμένων, καθυστέρησαν χαρακτηριστικά, κάτι το οποίο οδήγησε σε προσφυγές εκ μέρους κάποιων οικογενειών στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Επίσης, για πολλά χρόνια η αδυναμία συνεννόησης ανάμεσα στις δύο πλευρές άφησε στο σκοτάδι τις οικογένειες των αγνοουμένων. Παρότι στις 31 Ιουλίου 1997 οι ηγέτες της ελληνοκυπριακής και τουρκοκυπριακής πλευράς, Κληρίδης και Ντενκτάς αντίστοιχα, προχώρησαν σε συμφωνία για αναγνώριση του ζητήματος των αγνοουμένων ως ανθρωπιστικού θέματος, τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως έπρεπε. Το 1999, η υπόθεση παραπέμφθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Η κυβέρνηση της Κύπρου κατήγγειλε παράνομη κράτηση ή δολοφονία περίπου 2.000 ατόμων, το 1974.
Σήμερα, 759 Ελληνοκύπριοι και περίπου 200 Τουρκοκύπριοι παραμένουν αγνοούμενοι, θαμμένοι σε κάποιο χωράφι, αλλά όχι ξεχασμένοι.
Πηγή είδησης – εικόνας
Ολόκληρη η είδηση εδώ
https://www.protagon.gr/apopseis/mazikoi-tafoi-ta-narkopedia-tis-istorikis-mnimis-44343114377
Η Ομάδα του GreekHumans