* Του Χρήστου Παναγιωτόπουλου
Η κυρία Αχαριστία πάντα ζούσε στην σκιά της κοινωνίας.
Λίγοι ήταν εκείνοι που της έδιναν σημασία .
Όταν δεν αναγνωρίζεις τίποτα σε όσους έχουν συμβάλλει με τον τρόπο τους στην επιτυχία σου εμφανίζεται η καλή σου φίλη η Αχαριστία.
Εάν θέλεις να κερδίσεις ένα της χαμόγελο δεν είναι διόλου δύσκολο αρκεί να αφήσεις τους άλλους να κάνουν τα πάντα για σένα ενώ εσύ απλά να μην είσαι ευχαριστημένος με τίποτα. Έχει φυσικά και μια φίλη την υποκρισία…
Δεν χρειάζεται να μάθεις να μοιράζεσαι αν έχεις τέτοιες φίλες.
Μία μέρα η κυρία Αχαριστία για να γίνει περισσότερο αρεστή στον κόσμο και να μεγαλώσει την λίστα φίλων της, αποφάσισε να φτιάξει ένα δώρο για την κοινωνία μας .
Έτσι μάζεψε πούπουλα από του εγωισμού τα μέρη μαύρα σαν την ψυχή της ,τα κόλλησε με κόλλα εμπεγμού, τα στέγνωσε με τον αέρα της υπεροψίας και τέλος τα διακόσμησε με δολερά συναισθήματα των ονείρων εφιάλτες. Τα φτερά ήταν έτοιμα, το μόνο που έλειπε ήταν να πείσει την κοινωνία να τα φορέσει…
Αφού πρώτα πέρασε απ το Μαντείο των Δελφών συνομιλώντας με την Πηθεία, έφυγε ικανοποιημένη.
Βρέθηκε μπροστά στης κοινωνίας τα σκαλιά τον λόγο της να αφήσει…
Της είπε “πέτα μακριά τον ήλιο να προφτάσεις… γιατί να είναι πιο ψηλά μπορείς να τον περάσεις!
Εσύ θα είσαι η ανατολή όλοι θα σε θαυμάζουν!
Πλανεμένος θα στέκει ο ουρανός από την ομορφιά σου.
Υπόκλιση στη χάρη σου τα δάση θα μοιράζουν… θερμοκρασίας ο κριτής, καλοκαιριού ο δικαστής και του χιονιά ο φόβος.
Το φως σου το πολύτιμο πλανήτες θα νοικιάζουν, θα τρέχουν να σε υποδεχθούν στην αγκαλιά σου να χωθούν… αρκεί το βάρος της αξίας σου αμέσως να πετάξεις ,για να μπορέσεις με φτερά τον ήλιο να περάσεις…”
Όταν η κυρία Αχαριστία τελείωσε τον πανούργο λόγο της όλοι με θαυμασμό την κοιτούσαν το μόνο που ζήτησε σαν αντάλλαγμα ήταν η παντοτινή φιλία τους.
Η κοινωνία πείστηκε πέταξε τις αξίες της και με μεγάλο ζήλο φόρεσε τα μαύρα φτερά για να πάρει την θέση του ήλιου και πέταξε όσο πιο ψηλά μπορούσε.
Όταν πλησίασε κοντά στον ήλιο η κόλα έγινε υγρή και τα φτερά παρανάλωμα του εγωισμού της.
Τα όμορφα λόγια δεν βοήθησαν την κοινωνία και κατρακύλησε χωρίς καμία αξία πίσω στην γη.
Από τότε η κοινωνία πήρε ένα σπουδαίο μάθημα: “άνθρωπος χωρίς αξίες ήλιος χωρίς ηλιαχτίδες. “
Πηγή εικόνας
https://www.iellada.gr/thriskeia/i-aharistia-einai-monadiko-amartima-poy-den-syghoreitai
Βιογραφικό Συντάκτη
* https://greekhumans.com/o-xrhstos-panagiwtopoulos-syntakths-sto-greekhumans/