Αρχική » Ματιά στη σύγκρουση Γεωργίας – Αμπχαζίας 1992 – 1993

Ματιά στη σύγκρουση Γεωργίας – Αμπχαζίας 1992 – 1993

0 comment 561 views

Της Σοφίας Αϊβαζίδου*

Εισαγωγή

Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών (ΕΣΣΔ)! Η γνωστή ως «Σοβιετική Ένωση» ήταν μια πολυεθνική οντότητα, που περιλάμβανε 15 σοσιαλιστικές δημοκρατίες. Αυτές ήταν οι παρακάτω: Ρωσία, Ουκρανία, Λιθουανία, Εσθονία, Λετονία, Λευκορωσία, Αζερμπαϊτζάν, Γεωργία, Αρμενία, Μολδαβία, Κιργιζία, Τουρκμενία, Καζακστάν, Ουζμπεκιστάν και Τατζικιστάν. Η ΕΣΣΔ, αφού είχε βίο επτά δεκαετιών, διαλύεται το 1991.

Η Αμπχαζία και ο στόχος της

Το γεγονός της διάλυσης της ΕΣΣΔ έχει σημαντική επίδραση σε πληθώρα περιοχών του πλανήτη. «Μεταφερόμενοι» στον Καύκασο, οδήγησε στη δημιουργία νέων και ανεξάρτητων κρατών στην περιοχή αυτή. Συγκεκριμένα, η κατάρρευση του σοβιετικού συστήματος αύξησε την αστάθεια και την ανασφάλεια στη περιοχή, με την Αμπχαζία να προσπαθεί παράλληλα να εγκαθιδρύσει μια ξεχωριστή δημοκρατία.

Η αντίδραση της Γεωργίας

Στην εγκαθίδρυση μιας ξεχωριστής αμπχαζικής δημοκρατίας όμως, στάθηκε εμπόδιο η χρόνια προσπάθεια των Γεωργιανών να αφομοιώσουν τους Αμπχάζιους. Αυτή η προσπάθεια ήταν αρκετά εμφανής, καθώς παρατηρήθηκε πως στόχος της γεωργιανής πλευράς ήταν η πληθυσμιακή μείωση της αμπχαζικής πλευράς, με αποτέλεσμα τη μετατροπή της σε μειοψηφία.

Η σύγκρουση των δυο πλευρών

Η επιθυμία της Αμπχαζίας για εγκαθίδρυση ξεχωριστής δημοκρατίας προκάλεσε διενέξεις και συγκρούσεις. Αυτό οδήγησε στη διένεξη της Αμπχαζίας και την σύγκρουση που έγινε ανάμεσα στην ίδια και τη Γεωργία το 1992-1993. Η Γεωργία, από τη πλευρά της, επικεντρώθηκε στην εδαφική της ακεραιότητα και ήθελε να σταθεί εμπόδιο με οποιονδήποτε τρόπο καταργώντας κάθε αίτηση απόσχισης της Αμπχαζίας από αυτήν. Ενώ η Αμπχαζία επιθυμούσε την διατήρηση και προστασία μιας περιοχής που θα μπορούσε να αποτελεί τον πυρήνα μιας αποτελεσματικής διοίκησης και στρατιωτικής έδρας εκτός γεωργιανού ελέγχου, αλλά και την προώθηση της νόμιμης απόσχισής της από τη Γεωργία. Οι διαφορετικές λίστες επιθυμιών των δύο περιοχών συμπεριλαμβανομένων της δημογραφικής ανασφάλειας, της αδικίας, του κοινωνικού μίσους, του ανταγωνισμού και των προνομίων που είχε η μία περιοχή και η άλλη δεν είχε οδήγησαν στην έναρξη ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ των δύο.

Η σύγκρουση του 1992 – 1993, ήταν μια σύγκρουση που χαρακτηρίστηκε από σκληρές μάχες, με τους Γεωργιανούς να φέρονται από την αρχή βάναυσα προς τον αλλοεθνή πληθυσμό, αποτέλεσμα του οποίου ήταν η αρχική στρατιωτική επιτυχία της γεωργιανής πλευράς. Η Αμπχαζία όμως δεν το άφησε έτσι και πολέμησε σκληρά για την απόσχισή της, εξ ου και η επίθεσή της στη Γεωργία το 1993, γεγονός που οδήγησε στην οριστική ήττα των γεωργιανών δυνάμεων και στην τελική νίκη των αντίστοιχων αμπχαζικών. Η λήξη αυτού του σχεδόν 14μηνου πολέμου, πέρα από την επιθυμητή νίκη των Αμπχάζιων, απέφερε την απώλεια χιλιάδων ανθρώπων και από τις δύο πλευρές, την αναγκαστική φυγή χιλιάδων Γεωργιανών αλλά και απώλειες οικονομικού χαρακτήρα.

Η παρέμβαση της Ρωσίας

Βέβαια, είναι σημαντική και η παρέμβαση της Ρωσίας στη σύγκρουση αυτή και εξίσου πολύ σημαντικός ο ρόλος της. Η παρέμβαση αλλά και η μεσολάβηση της Ρωσίας αποδείχθηκαν αποτελεσματικές. Αυτό γίνεται αντιληπτό από τα εξής: Πρώτον, η Ρωσία κατάφερε να πείσει τη Γεωργία να προσχωρήσει στη Κοινοπολιτεία Ανεξάρτητων Κρατών (ΚΑΚ), γεγονός που οδήγησε στην επιρροή της πάνω στη Γεωργία και δεύτερον, η Ρωσία ασκεί την επιρροή της και πάνω στην Αμπχαζία, την οποία και συντηρεί οικονομικά αλλά και στρατιωτικά. Η επιρροή της Ρωσίας στις δύο περιοχές διαφέρει. Στη περίπτωση της Γεωργίας δεν είναι ευνοϊκή, καθώς η Γεωργία θα ήθελε να έχει τον έλεγχο του εδάφους της Αμπχαζίας και είναι ανίκανη να προχωρήσει σε αυτό όσο υπάρχουν τα ρωσικά στρατεύματα. Ενώ στη περίπτωση της Αμπχαζίας είναι ευνοϊκή, καθώς σε οποιαδήποτε αδυναμία υπάρχει η στήριξη και βοήθεια της Ρωσίας.

Το αποτέλεσμα

Επομένως, η συμμετοχή των ειρηνευτικών δυνάμεων σε αυτή τη σύγκρουση οδήγησε σε αμφίρροπα αποτελέσματα. Από τη μία, οι ειρηνευτικές δυνάμεις δεν επέτρεψαν τον τερματισμό της βασικής σύγκρουσης και δεν κλήθηκαν να διαμορφώσουν συνθήκες ασφαλούς επιστροφής των γεωργιανών προσφύγων. Από την άλλη, οι ειρηνευτικές αυτές δυνάμεις κατάφεραν να δώσουν ένα σταθερό τέλος στις άμεσες εχθροπραξίες.

Βιβλιογραφία: Markedonov S. (2015), “The conflict in and over Abkhazia” στο Bebler A. (ed.), “Frozen conflicts in Europe”, p.71-87, Verlag Barbara Budrich.

Ιστοσελίδα:https://www.jstor.org/stable/pdf/j.ctvdf0bmg.9.pdf?ab_segments=0%252Fbasic_SYC-5055%252Ftest&refreqid=excelsior%3A8b5306b2eec9fcd9d45d14a18634e322

Καραγιάννης Μ. (2015), «Η τουρκική εξωτερική πολιτική στον Καύκασο», Εκδόσεις Παπαζήση.

В.В. Мельситов, Э.Н. Тужба (2013),  «ПОЛИТИЧЕСКАЯ СОЦИОЛОГИЯ: ГРУЗИНО-АБХАЗСКАЯ ВОЙНА (1992—1993): ЭТАПЫ И ПОСЛЕДСТВИЯ», 18, 135-145.

Ιστοσελίδα:file:///C:/Users/user/Downloads/gruzino-abhazskaya-voyna-1992-1993-etap-i-posledstviya.pdf

* https://greekhumans.com/2021/10/26/h-sofia-aivazidou-syntaktria-sto-greekhumans/

Πριν Φύγετε