Της Ρομίνας (Νικολέττας Ρεπάνη)*
Είναι όμορφο να διαφέρεις ,
να μπορείς να νοιώθεις,
να χαίρεσαι την κάθε μέρα,
ένα απλό χαμόγελο,
ένα φιλικό φιλί, ένα χάδι….
Είναι όμορφο να χαρίζεις χαμογέλια
ακόμα κι αν μέσα σου νοιώθεις κενή
Σε ποιόν να ανοιχτείς
και τι να πεις…..
ποιός θα σε καταλάβει….
Είναι ωραίο να παλεύεις,
όπως έμαθες από παιδί…
μα σαν σου παίρνουν τα όπλα σου,
σαν σου δένουν τα χέρια πισθάγκωνα….
Υπάρχουν φορές που τα βάσανα γίνονται
πολύ βαριά για τις πλάτες σου
κι εκεί που λες πως τελειώσανε ,
σου έρχονται κι άλλα…
τόσα που γίνεται αφόρητος
ακόμα κι ο αέρας που αναπνέεις ….
Σήκω και φύγε αγάπη μου τότε…
σαν νοιώσεις πως δεν αντέχεις άλλο, φύγε
πως δεν σε θέλουν εκεί
που θεωρούσες τόπο δικό σου, φύγε
σαν σου κόβουν τις ρίζες σου ….
μην τους δώσεις τη χαρά
να σε δουν να πέφτεις….
άνοιξε τα φτερά που έχεις
ξεχασμένα στις πλάτες σου και φύγε…
Οι ψυχές είναι λεύτερες,
δεν καλουπώνονται, δεν εγκλωβίζονται….
λεύτερες μόνο αναπνέουν…..
Ρομίνα 20/11/16
Πηγή εικόνας
Μπορείτε να δείτε τις Σκέψεις και τα Ποιήματα της Ρομίνας εδώ
https://www.facebook.com/profile.php?id=100063454604305
Διαβάστε κι άλλα ποιήματα στην ιστοσελίδα μας εδώ
https://greekhumans.com/category/small-texts/poems/
* Βιογραφικό συντάκτριας