Τα χωριά άλλαξαν – μέρος 2ο
Του Αριστείδη Ρούνη*
Το Πάσχα γέμισαν, μετά άδειασαν ξανά
Πέρασε ο εορτασμός του Πάσχα. Αρκετοί Έλληνες μετέβησαν στις πατρογονικές τους εστίες από τα μεγάλα αστικά κέντρα του κράτους για μερικές ημέρες διακοπών. Αυτές οι εστίες τυχαίνει σε πολλές περιπτώσεις να είναι μικρές πληθυσμιακά κοινότητες στην ελληνική επαρχία. Τα χωριά δηλαδή, γέμισαν με χαρμόσυνες φωνές, γλέντια όπως οι Έλληνες γνωρίζουν να κάνουν. Εκεί συνάντησαν τα αγαπημένα ή συγγενικά τους πρόσωπα. Γιόρτασαν την Ανάσταση και γευμάτισαν, έπειτα από το σούβλισμα του οβελία κατά κύριο λόγο. Ως εδώ, το αφήγημα ηχεί στα αυτιά μας θετικό, αισιόδοξο και λογικό. Το συναίσθημα της χαράς περίσσευε.
Η μεγάλη αντίθεση
Απεναντίας, πάμε τώρα στη μεγάλη αντίθεση! Τα χωριά μας άλλαξαν. Ας αναλύσουμε την «επόμενη ημέρα». Η κατάσταση είναι επιεικώς απαισιόδοξη. Η εξήγηση είναι πολύπλευρη και το ζήτημα έχει ευρεία διάσταση. Έτσι, μπορούμε να δούμε ποια είναι τα προβλήματα αυτά. Αυτό σημαίνει να συγκεντρώσουμε τις δυσχέρειες αυτές που συνθέτουν το μείζον πρόβλημα της προβληματικής εικόνας των ελληνικών χωριών. Στις επόμενες γραμμές θα παραθέσουμε τα προβλήματα αυτά, τα οποία δεν θα είναι τα μόνα. Βέβαια, επιλέγεται να αναφερθούν ως τα σημαντικότερα και αυτά είναι:
Μείωση πληθυσμού Ελλάδας
Και ο
Ο διεθνής κίνδυνος
Λεπτομέρειες για αυτά τα δυο σημεία, μπορείτε να δείτε στο προηγούμενο άρθρο, μέρος 1ο.
Συνεχίζοντας, μπορούμε να βρούμε κι άλλες αιτίες.
Αναζήτηση εργασίας σε άλλο μέρος
Είναι γεγονός πως όλο και περισσότεροι νέοι εγκατέλειψαν τα χωριά τους, τα κεφαλοχώρια τους ή ακόμα και τις κωμοπόλεις και πρωτεύουσες νομών της χώρας. Τα πάντα συμβαίνουν και κινούνται γύρω από την Αθήνα, την Αττική ας πούμε καλύτερα και τον Πειραιά, και φυσικά την Π.Ε Θεσσαλονίκης. Αυτά μαζί όλα μπορεί να αγγίζουν και τα 7.000.000 κατοίκους. Επίσης, οι νέοι μετέβησαν στο εξωτερικό για να δουλέψουν για ένα καλύτερο μέλλον. Γιατί χρησιμοποιούμε τον Αόριστο; Για το λόγο ότι δεν έμεινε και κανένας νέος άνθρωπος για να φύγει τώρα από το χωριό του. Όποιος-α ήταν να αναχωρήσει, το έκανε ήδη. Πλέον, αν δεν είναι εορταστική περίοδος ή Αύγουστος, τα άπειρα χωριά που έχει η Ελλάδα είναι έρημα, όχι ήρεμα. Ήρεμα σημαίνει ότι υπάρχουν κάτοικοι, αλλά ζούνε ήρεμα. Όχι, το αντίθετο συμβαίνει. Υπάρχει ερημιά. Έτσι, στα περισσότερα συναντά κανείς αρκούδες και λύκους, αντί για ανθρώπους.
Αναζήτηση πιο εύκολης εργασίας
Παρόμοιο με το παραπάνω είναι το εξής φαινόμενο. Κανείς δεν θέλει πλέον να εργαστεί στη γη, στα χωράφια. Ξέρετε, οι περισσότεροι-ες για να μην λέμε όλοι-ες επιθυμούν να γίνουν influencers, να εργαστούν στον τομέα των υπηρεσιών, κανείς στον πρωτογενή. Ούτε στον δευτερογενή πλέον εργάζονται νέοι άνθρωποι. Και γιατί λέμε νέοι; Διότι οι μεσήλικες, ηλικιωμένοι ή υπερήλικες έχουν εργαστεί για χρόνια στην γεωργία ή την κτηνοτροφία. Είναι άνθρωποι δουλεμένοι. Έχουν περάσει κακουχίες. Ωστόσο, πάντοτε τρέφονταν με τα αγαθά προϊόντα του τόπου τους και ήταν σχεδόν αυτάρκεις.
Δείτε το σχετικό άρθρο εδώ
https://greekhumans.com/ta-choria-allaxan-meros-1o/
Δείτε ένα άρθρο για το δημογραφικό εδώ
https://greekhumans.com/to-dhmografiko-ena-megalo-ethniko-provlhma/
Πηγή εικόνας
https://www.facebook.com/profile.php?id=100064947090208
*Βιογραφικό συντάκτη