Του Μάνου Καραβασίλη*
Όπως τα χρόνια φεύγουν και μας βρίσκουν μαζί.
Αισθάνομαι χαρά και ευγνωμοσύνη στην ζωή.
Όπως τα χρόνια φεύγουν, και οι ρυτίδες έρχονται στο πρόσωπο μας.
Αρχίζω να ευχαριστώ τον δρόμο μου, που έγινε δικός μας.
Είναι η ικανοποίηση, ότι έχω κάπου να μιλάω.
Είναι η σιγουριά, ότι έχω ένα χέρι να κρατάω.
Είναι το δύσκολο που θα γίνει εύκολο, αφού είμαστε μαζί.
Είναι τα μάτια σου, που το κάθε τέλος κάνουν αρχή.
Δεν είναι κάτι, που εξηγείται έτσι απλά.
Είναι δύο μάτια, που τα μάτια μου κοιτάν.
Είναι δύο λέξεις που κάνουν τα προβλήματα, να μοιάζουν με χάδι.
Είναι κάποιος που με νοιάζεται, είναι αγάπη!
Όπως φεύγουν τα χρόνια, γεμίζει η ζωή.
Με λέξεις απλές, που κάνουν όμορφη την κάθε στιγμή.
Όπως φεύγουν τα χρόνια και είμαστε μαζί.
Νιώθω ότι δεν νικιέμαι, νιώθω στοργή.
Πηγή εικόνας
Διαβάστε κι άλλα ποιήματα στην ιστοσελίδα μας εδώ
https://greekhumans.com/category/small-texts/poems/
* Βιογραφικό συντάκτη
https://greekhumans.com/o-manos-karavasilhs-syntakths-sto-greekhumans/